Choi Hyesung

Historia ta, a raczej niezbyt ciekawa historyjka, rozpoczyna się na przedmieściach miasta Seongam. Żyła tam niezbyt duża rodzina składająca się z głowy rodziny - pana Choi, jego żony - pani Kim i ich syna, jedynaka o imieniu Hyesung. Wychował się spokojnie, z nianią i rybką, podczas gdy rodzice prowadzili swoją restaurację. Po szkole chodził na zajęcia z tańca na przemian z treningami koszykówki i dodatkowymi lekcjami języków. Każdego wieczora spędzał z rodzicami dokładnie dwie godziny, podczas których pomagali mu z lekcjami i dawali mu potrzebną dawkę rodzicielskiej miłości, po czym kładli się spać, a następnego ranka odwozili syna do szkoły. I tak to wyglądało do 10 roku życia chłopca. Wtedy zaczął interesować się rapem. Zamiast słuchać spokojnych zespołów jak znajomi ze szkoły, których aprobowała jego matka, zaciekawili go raperzy podziemia. Miał idealne życie rodzinne, więc nie mógł narzekać na społeczeństwo, ale próbował wczuć się w trudne sytuacje życiowe swoich idoli. Zaczął rapować. Na początku niezbyt dobrze. Nie miał wrodzonego talentu, a zamiast niego wadę wymowy, z którą zaczął walczyć, aby lepiej śpiewać swoje ulubione piosenki. Zamiast spędzać czas z rodzicami, siedział w pokoju i ćwiczył. Po jakimś czasie dodawał do tego jakieś swoje wymyślne układy taneczne. Złapała go na tym matka. Pewnego dnia (miał wtedy 17 lat) po prostu weszła, kiedy wykonywał jeden ze swoich "występów". Nie była zaskoczona, bo od dziecka wykazywał zainteresowanie tańcem, ale rap był czymś nowym. Zaproponowała mu udział w miejskim konkursie talentów. Podchodził do tego sceptycznie, znajdował wymówki mimo tego, że już był zapisany. W dniu występu planował 'przypadkowo' zaspać, ale został praktycznie wyciągnięty z łóżka przez ojca. Nie miał wyjścia, więc poszedł. Zżerała go trema, jednak kiedy usłyszał pierwsze melodie swojego podkładu muzycznego, wszystkie zmartwienia go opuściły. Zrobił kilka błędów, ale był z siebie zadowolony. Zajął 8 miejsce, ale nie poddawał się i zaczął chodzić na wszystkie możliwe konkursy taneczne jak i muzyczne, aby poczuć tą adrenalinę, która zmuszała jego ciało do działania przed oczami widowni. Zaczął całkowicie poświęcać się swojej pasji i ledwo co utrzymał swoje oceny na poziomie w ostatni rok szkoły. W wakacje, po których miał udać się na studia sportowe, poszedł na jeszcze jeden konkurs. Planował go jako swój ostatni, mimo tego, że zaczął zajmować coraz wyższe miejsca. Było to największe przedsięwzięcie. Miało miejsce w Seulu, a osoby z czołowej trójki miały zostać wybrane przez łowców talentów z wytwórni muzycznych. I udało się. Zajął trzecie miejsce i tak jego życie całkowicie się zmieniło. Studia poszły w zapomniane, a wszystko skupiło się na wytwórni, do której trafił. Daje z siebie wszystko, bo wie że jego umiejętności są na dość niskim poziomie. Robi co może, aby wypełnić oczekiwania swoje i ludzi go otaczających. Zobaczymy co będzie dalej.

Widzicie tego chłopaka? Tak, tego, z nieobecnym spojrzeniem i słuchawkami w uszach. Co o nim wiadomo?
Prawdę powiedziawszy: wszystko. Pierwsze wrażenie Hyesunga może być mylące. Kiedy raper za bardzo się czymś przejmie, albo skupi na pracy czy własnych przemyśleniach, potrafi najnormalniej w świcie odpłynąć. To samo w sobie powoduje, iż ludzie zaczynają oceniać go jako kogoś zamkniętego na świat, chociaż prawdę powiedziawszy nie może być nic bardziej mylnego. Pan Choi, kiedy tylko jest w stanie normalnie kontaktować, staje się niemalże otwartą książką. Jest w stanie rozmawiać na praktycznie każdy temat, od tych najbardziej bezsensownych, po sens życia oraz świata. Powie o sobie wszystko bez skrępowania, a w zamian nie wyśmiewa przyjaciół, trzyma sekrety, a w tym samym czasie ciężko ściągnąć z jego twarzy uśmiech.
Chłopak ma miękkie serce do świata. Uwielbia zwierzęta, naturę, ogólnie pojęte życie, a kiedy się zakochuje, robi to całym sobą. Można powiedzieć, że jest typem wrażliwym, chociaż nie będzie to do końca prawda. Na świat patrzy realistycznie, nie przechyla się ani na zbytni optymizm, ani pesymizm. Jeden czy dwa zadeptane kwiatki nie robią dla niego większej różnicy, a dostanie piłką od kosza w twarz jest zdarzeniem chwilowym, a nie końcem świata rozpatrywanym przez wiele godzin. Zranienie go psychicznie nie jest szczególnie łatwe, a i ciężko wyprowadzić go z równowagi, chociaż nikt nie twierdzi, że jest oazą spokoju.
Zdarzają mu się momenty spontaniczne, jak i te spokojne, kiedy jedynym jego marzeniem jest schować się pod schodami z dobrą książką. Często bywa nadambitny, innym razem ciężko mu wstać z łóżka przez paraliżujące lenistwo. Bywa iż obwinia się o niezależną od niego porażkę i wtedy bez nadzoru jest w stanie dorobić się pewnego uszczerbku na zdrowiu. Czasem jest wodą, czasem ogniem, chociaż zwykle po prostu robi za parę wodą - niegroźną mieszankę tych dwóch.

Znaczną rolę w jego życiu zawsze odgrywał taniec. Zaczęło się od lekcji baletu, na które zapisała go matka, kiedy miał 6 lat. Ruszanie się do muzyki było zdecydowanie czymś dla niego, ale zajęcia były zbyt wolne, więc przepisał się na taniec nowoczesny. Z czasem nauczył się też tańców towarzyskich, jednak bardziej docenia swobodę ruchów. Aktualnie jego główne specjalizacje to taniec nowoczesny i breakdance, chociaż dość chętnie próbuje swoich sił w innych rodzajach.
Nie można tu pominąć rapu. Wcześniej miał z tym problemy przez niewielką wadę wymowy, z którą na szczęście już praktycznie całkiem wygrał. Zrobił takie postępy, że tylko on i osoby znające go najlepiej wiedzą, że w ogóle miał ten problem.
Wiele osób chwali go za słuch muzyczny. Niezbyt skromnie mówiąc, jest świetny, jeśli chodzi o komponowanie muzyki do tańca. Nigdy nie próbował gry na instrumentach, ale wie jakie melodie połączyć, aby stworzyć coś dobrego.
Koszykówka, to jej planował poświęcić życie zanim znalazł się w wytwórni. To wciąż jego plan B. Chciał iść na studia sportowe i zająć się koszem profesjonalnie, albo - plan C - zostać trenerem. Teraz gra tylko w wolnym czasie, ale stara się nie zaniedbywać ukochanego sportu.
Jego sposób na odstresowanie to literatura. Jeśli nie atakuje z piłką pobliskich koszy to jest spore prawdopodobieństwo, że gdzieś się schował, aby poczytać w spokoju. Jest w stanie przełknąć wszystko co jest dość dobrze napisane, ale najbardziej oddany jest fantastyce.
Prawdziwy z niego kinomaniak, chociaż nie ma zbyt wiele czasu na oglądanie najnowszych produkcji. Za to ma listę pozycji do obejrzenia, kiedy będzie miał wolną chwilę. Jak na razie lista jedynie się powiększa.
Jedzenie - tak, to też zalicza się do zainteresowań! I nie chodzi tu o bezmyślne wżeranie chipsów (nie żeby tego nie robił), a raczej o smakowanie nowych rzeczy, poznawanie innych kultur pod względem kulinarnym.
Gotowanie - łączy się z tym wyżej. Kiedy coś mu smakuje to chce umieć to przyrządzić. Dopiero zaczął kształcić się w tym kierunku, ale nie idzie mu najgorzej.

- Bez kawy nie potrafi normalnie zacząć dnia,
- Rzadko kiedy zaczyna rozmowę pierwszy,
- Jest skrytym romantykiem. Ale tak naprawdę bardzo skrytym,
- Panicznie boi się kolejek górskich,
- Ma łaskotki praktycznie wszędzie,
- Często nieświadomie sobie coś nuci i zazwyczaj są to nieistniejące piosenki,
- Zawsze musi mieć co zrobić z rękami,
- Jak ognia unika niezręcznych sytuacji, ale jak już się w takiej znajdzie to próbuje zamienić wszystko w żart.