Zhang Xiaomei

To nie był zwykły dzień, zwłaszcza dla rodziny Zhangów. Nie dość, że padał śnieg, chociaż powinno się już robić cieplej, to jeszcze w dodatku na świat przyszło ich trzecie dziecko, a zarazem pierwsza córeczka. Bracia, niezbyt zadowoleni z tego faktu, powitali ją skrzywionymi minami, mrucząc pod nosem „ale brzydka”. Fakt, może i w dniu narodzin mała Mei nie była najpiękniejszą istotą na świecie, ale mając już dwa latka okradała ludzi z serc przy pomocy swojego uroczego śmiechu, trzymając w drobnych rączkach materiał sukienki i bujając się na boki. Wiadomo, jak to dziecko, lubiła tańczyć i śpiewać wymyślone przez siebie utwory, które często nie miały sensu. Jednak głos dziewczynki był na tyle przyjemny dla ucha, że rodzice postanowili zaprowadzić ją do szkoły muzycznej. I tak mijały jej lata, a ona wcale nie narzekała, że spędziła tyle czasu w tym miejscu. Kochała przebywać na scenie, czuła się wtedy, jak ryba w wodzie. Występowała w wielu musicalach, zachwycając publiczność swoim nieprzeciętnym głosem oraz niesamowitymi ruchami podczas tańca. Nawet zyskała całkiem sporą ilość fanów. To właśnie dzięki nim zgłosiła się na przesłuchanie do wytwórni, kiedy miała prawie 19 lat. Rozwijała się, ćwiczyła swoje umiejętności… Jednak pewnego dnia ojciec oznajmił jej, że cała rodzina przeprowadza się do Korei, do stolicy, gdzie jej ojciec dostał nową pracę. Mei miała możliwość zostać w Chinach, tylko wiązało się to z pozostaniem samą w kraju – owszem, miała przyjaciół, ale to przecież nie to samo, co wsparcie mamy czy taty. Dlatego też przeniosła się razem z nimi, od razu udając do BNS. Przecież nie mogła zmarnować tych wszystkich lat.

Tutaj nie ma się nad czym rozwodzić. Dziewczyna jest osobą miłą, ciepłą i otwartą na ludzi. Woli przebywać właśnie wśród nich, niż w samotności – co wcale nie oznacza, że lubi imprezy i tłumy, co to, to nie. Po prostu sprawia jej radość, kiedy może komuś potowarzyszyć i ma do kogo otworzyć usta. Są momenty, kiedy jest silną i zdecydowaną kobietą, chwilę później rumieniąc się i mamrocząc pod nosem. Jak to każda dziewczyna. Bywa marudna i niezasolona z życia, kiedy przychodzi brzydka pogoda, by pod koniec dnia stwierdzić, że przecież nie było tak źle. Jest ambitna i cały czas chce się rozwijać. Nauka nowych rzeczy ją cieszy, do czego podchodzi z entuzjazmem – no chyba, że mówimy o nauce języka; wtedy nie jest zbyt zadowolona.

Oczywiście na pierwszym miejscu jest śpiew, taniec i komponowanie, w końcu temu od zawsze się poświęca, czerpiąc z tego również największą radość.
o Śpiew – Mei ma niesamowity głos, z szeroką skalą. Potrafi zaśpiewać silne, mocne piosenki, jak i również przemienić go w ten uroczy, cukierkowy. W końcu liczne wystąpienia bardzo jej pomogły to opanować.
o Taniec – ma ona dobre wyczucie rytmu, a poruszanie się do muzyki (a także i bez niej) sprawia jej dużą radość. Co prawda, nie odnajduje się w tańcach towarzyskich, ale jak ktoś ją zmusi, to da radę, jednak będzie to bardzo na siłę.
o Aktorstwo – o ile tak to można ująć, w odniesieniu do jej dotychczasowej kariery na scenie. Wiadomo, że do profesjonalistów jej daleko, ale potrafi zagrać realistycznie.
o Pianino – od dziecka uczyła się grać na tym instrumencie, czego efekty teraz widać. Także przed występami często pomagała w przygotowaniu dekoracji, zaproszeń oraz koszyków z kwiatami, stąd też wzięło się kolejne z jej zainteresowań. Uwielbia również chodzić do teatru.
A tak spoza tamtego kręgu, to kocha… Delfiny. Tak zgadza się. Ma liczną kolekcję porcelanowych delfinów, kilka pluszaków, wiele książek, oraz jeden wisiorek, który zawsze nosi na szyi.

Boi się ciemności;

Jak była mała, to uważała braci za najgorsze osoby na świecie, bo ciągle jej dokuczali. Teraz, gdy już dorośli, to skoczyliby za sobą w ogień;

Ullzang;

Prawie zawsze nosi blond perukę, bo uważa, że w takich włosach wygląda lepiej. Tak naprawdę ma takie;

Boi się os i wszelkopodbnych stworzeń, pewnie dlatego, że jest na nie uczulona;

Uwielbia wszelkiego rodzaju kawy i herbaty;