Kim Minjun

Jego historia jest raczej sztampowa, niewiele różniąca się od tych wszystkich z przemysłu muzycznego. Dzieciak z pasją do muzyki spełniający swe marzenia. Co więc w nim było tak wyjątkowego, że mu się udało? Kto to wie, grunt, że tak się stało, a o przyczyny nikogo pytać nie będzie. Czym się różni? Tym, że on ze swoimi planami się nie obnosił, przynajmniej na początku. Mało kto z jego otoczenia wiedział, że Minjun chce poświęcić się w pełni muzyce. Że chce by to był jego sposób na życie. Zwłaszcza, że śpiew mu szedł raczej opornie. Szczególnie te wszystkie wysokie i przeciągłe tony, które dominowały w popkulturze. Co do tańca, mógł się pochwalić wyczuciem rytmu, bujał się do taktu, ale żeby coś ponad to… no właśnie nie bardzo.
Jego rodzice nie wiedzieli o jego planach. Był skryty i raczej nie miał z nimi za dobrego kontaktu. Często zaszywał się w swoim pokoju słuchając muzyki i pisząc swoje autorskie teksty. Gdy nikt nie patrzył, tańczył, a przynajmniej próbował. Bez nadzoru wyglądało to śmiesznie. Nie każdy musi być jednak dobrym we wszystkim, to też Kim się nie poddawał. Jak zawsze powoli ale sukcesywnie brnął do celu starając się by jego muzyka była dopracowana w każdym, najdrobniejszym calu. Cały swój wolny czas poświęcał na doszlifowanie swoich „tworów” i dopiero gdy był choć częściowo zadowolony, wrzucał kawałki do sieci. Na samym początku odzew był niewielki, pojedyncze komentarze czy pochwały, kilku obserwujących jego kanał ale to wszystko. Z każdym kolejnym kawałkiem liczba wyświetleń i odwiedzin wzrastała, powoli stawał się coraz popularniejszy moszcząc sobie wygodne miejsce wśród miejscowego Undergroundu. Poznawał ludzi z tej „kliki”, tworzył z nimi, rozwijał się, utwierdzając się w przekonaniu, że właśnie tym chciałby się zająć w życiu. Był inteligentny, wiedział, że na studia dostanie się bez problemu, zdobędzie wykształcenie pozwalające mu utrzymać rodzinę, zapewnić im godny byt, tyle że… to nie było do końca to, co chciałby robić. Im bardziej zagłębiał się w świat muzyki, tym bardziej on go wciągał. To było jego miejsce na ziemi, wiedział o tym.
Mijały tygodnie, miesiące, a Minjun zdobył silną pozycję w Undergroundzie z Busan. Prężnie działał, tworząc coraz to nowe podkłady, teksty, nagrywał amatorskie kawałki, tyle że czuł, że stoi w miejscu. Co z tego, że zapewnił sobie miano jednego z głównych raperów, skoro to tak naprawdę nic nie dawało. Wciąż miał wrażenie, że to tylko zabawa a nie prawdziwa droga do sukcesu. Jeśli chciał spełnić marzenia musiał ruszyć dalej, zrobić kolejny krok. Długo bił się z myślami, jak najlepiej to zrobić. Wiedział, że jeśli się „sprzeda” nie będzie mógł tu wrócić, znowu próbując odbudować swoją pozycję. Nie da rady. Nie tym razem. Tylko czy obawa przed odrzuceniem była w stanie go powstrzymać? Na szczęście nie. W końcu nagrał swój amatorski krążek. Nie był idealny co działało mu wybitnie na nerwy. Tyle, ze w tych warunkach nie mógł sobie pozwolić na więcej. Płytę wysłał zarówno mailowo jak i tradycyjnie do kilku wytwórni i pozostało mu jedynie czekać. Po kilku dniach odezwał się do niego BNS, chcący zaprosić go na wstępne przesłuchania. To było właśnie to na co czekał. Nie mówiąc nic rodzicom, pojechał do Seulu i już tam, po całym szeregu castingów i próbnych nagrań, został będąc przyjętym w poczet trainee. On był zachwycony, ojciec niekoniecznie, ale ostatecznie dał za wygraną i pozwolił spełnić marzenia syna.

Z pewnością jest osobą ambitną, jednakże nie obnoszącą się ze swoimi pragnieniami czy planami. Zdecydowanie woli zostawiać je tylko dla swojej wiadomości, by później dokonać rzeczy, których nikt się nie spodziewał po nim. Jest przy tym zawzięty i pewny siebie. Nie da sobie wejść na głowę i zdecydowanie nie da sobie wmówić niektórych rzeczy. Co za tym idzie nie jest łatwowierny. Jest również perfekcjonistą. Nie przyjmuje do wiadomości połowicznych wyników czy prowizorek. Wszystko musi być dopięte na ostatni guzik, albo nie ma co w ogóle poświęcać temu uwagi.
Bywa szalony, z dziwnymi pomysłami o niespotykanych porach. Bo niby czemu nie obudzić wszystkich w środku nocy i nagłym pomysłem „Chodźmy teraz do parku wodnego, bo niby czemu nie”. Lubi żartować, śmiać się i wygłupiać. To dla niego najlepszy sposób relaksu, choć nie wygląda na kogoś takiego. Raczej sprawia wrażenie kogoś poukładanego, przynajmniej do czasu, kiedy nie dostanie napadu głupawki – co jest częste więc wiać puki można!
Typ romantyka, choć takiego skrytego. Dla bliskiej osoby zrobi wszystko, dosłownie, jeśli ją to uszczęśliwi. Za nic jednak nie chce się do tego przyznać, pozorując na tego „chłodnego w obyciu” i niedostępnego. Także nieco wytrwałości bo warto!
Bywa porywczy. Często pod wpływem emocji powie o kilka słów za dużo, zachowa się w sposób nie podobny do niego, ale każdy ma jakieś wady. Zwykle trudno wyprowadzić go z równowagi błahymi rzeczami, więc jeśli już wybuchnie to wiadomo, że sprawa była poważna.

~Przede wszystkim muzyka. Od zawsze z nim I pewnie na długo jeszcze pozostanie na pierwszym miejscu.
~Kulinaria – Uwielbia gotować i piec. Stanie przy garach i mieszanie w rondelku, szczególnie dla kogoś, jest czymś co mógłby robić cały dzień. Gdyby się nie dostał do wytwórni, pewnie poszedłby na gastronomię. Jak widać, obecnie plany się zmieniły.
~Sztuki walki – sam nigdy nie trenował, ale sporo czytał na ten temat, oglądał filmy akcji I chętnie wystąpiłby w jakimś. Powiedzmy jednak, że nie ma czasu by trenować, to też popatrzy na „mordobicie” z boku.
~Motoryzacja, szczególnie ta jednośladowa.
~Swego czasu, grał na perkusji. Może nie przykładał się do tego nie wiadomo jak bardzo, ale wciąż pamięta podstawy.
~Taniec średnio mu idzie. Oczywiście jak się przyłoży to się układu nauczy, ale nie będzie brylował na tle grupy. Za to jeśli chodzi o rap, jest w nim dobry, jeśli by nie rzec, że bardzo dobry. Składanie rymów przychodzi mu naturalnie i na zawołanie. Także nie polecam bitwy, bo można polec.
~Jest tekstopisarzem. Pisze głównie wieczorami lub wczesnym rankiem. Jakoś wtedy wena najłatwiej przychodzi i powstają najciekawsze dzieła.
~Bawi się w miksowanie i tworzenie podkładów. Nie jest to może na bardzo wysokim poziomie czy w pełni profesjonalne ale niektóre kawałki wychodzą mu naprawdę dobrze.

~Gdy był młodszy, ukradł bratu motor co nie dość, że skończyło mandatem za jazdę bez prawka i nocą w areszcie, to na dodatek dostał miesięczny szlaban dosłownie na wszystko.
~Pomimo tego, że kocha gotować, nie może jeść wszystkiego. Biedaczysko nie toleruje laktozy i wszystko z mlekiem jest surowo zakazane!
~Nie dawać mu alkoholu – upije się puszką piwa i będzie zabawnie dla wszystkich poza nim.
~Gdy jego siostra była jeszcze dzieckiem uwielbiała się z nim bawić. Zwykle sadzała go na podłodze i bawiła się nim. Dosłownie. Robiła mu dziwne kiteczki, malowała go i zmuszała do uczestniczenia w tea party. Niestety część kompromitujących zdjęć się zachowała do tej pory.