Studio nagraniowe #1

Zamiana rolami nieszczególnie do niego przemawiała. Wolał siedzieć na czymś, co było do tego przeznaczone, a nie na kimś. W każdym razie nie na brzuchu, ponieważ nie miałby nic przeciwko wpakowaniu się komuś na kolana. Skinship akurat lubił, jednak na chwilę obecną nie czuł się z nikim na tyle blisko, aby okazywać mu jakiekolwiek czułości. Ale żeby nie było, nie był zdesperowany, ani nic takiego. Po prostu miło będzie się z kimś zaprzyjaźnić i móc trochę na nim powisieć, niemniej jednak wszystko w swoim czasie.
- Przykro mi, hyung. To mój pierwszy raz kiedy jestem zmuszony robić komuś za krzesło i nie bardzo wiem, jak powinno to wyglądać - mruknął z wyraźnie słyszalnym niezadowoleniem. - I przyznam szczerze, że ani trochę mi się do nie podoba - dodał, po czym zrobił minę obrażonego dziecka, nie przestając go z siebie spychać. Owszem, mógł się trochę bardziej przyłożyć i osiągnąć swoje, ale póki jakoś dawał radę, zamierzał się powstrzymywać. Istnieje opcja, że Jinwoon w końcu z niego zlezie dobrowolnie, a Minsoo nie będzie musiał używać siły, której jednak trochę miał, nawet jeśli na takiego nie wyglądał. - Może czekałeś na odpowiedni moment, który nadszedł właśnie teraz? - podsunął i przyjrzał się hyungowi trochę dokładniej. - Powinienem zmienić łóżko? W naszym pokoju są jeszcze wolne... - zastanowił się, mówiąc rzecz jasna do siebie i przede wszystkim, żartując. O co jak o co, ale o swoje życie był jak najbardziej spokojny. Ponoć mordercy często wyglądają uroczo i milutko, ale nastolatek szczerze wątpił, aby Gi którejś nocy wyciągnął ukrywany pod poduszką nóż myśliwski i pozabijał wszystkich w czasie snu. - To wielka różnica - mruknął pod nosem. Każdy potrzebuje odrobiny odpoczynku, a to, że Minsoo nie miał wcześniej możliwości, aby przynajmniej kilka minut poleżeć, to już nie jego wina.
Czegoś takiego niestety nie przewidział, ale nawet gdyby był w stanie, jego ciało i tak zareagowałoby w taki, a nie inny sposób - na jego policzkach pojawiły się delikatne wypieki. Działo się tak bez jego przyzwolenia, a on nie mógł nic z tym zrobić. Zamiast jednak próbować zakryć twarz, jak to często robią inni, będąc w podobnej sytuacji, delikatnie trzasnął Gi w udo i znów zrobił niezadowoloną minę.
- Hyung~ Nie rób tak więcej. Czuję się niezręcznie - pożalił się, otwarcie przyznając do tego, jak właśnie się czuje. Raczej wątpił, aby Jinnie zaczął szukać w tym drugiego dna i kwestionować jego orientację, ponieważ heteryk też mógłby poczuć się niezręcznie. A to, że w jego przypadku jest to wina tego, że Woon mu się podoba, to już zupełnie inna sprawa, której lepiej nie roztrząsać.
Minsoo naprawdę nie lubił być młodszy. Prawdopodobnie, gdyby z Jinem był bliżej, coś by mu na to odpowiedział, jednakże skoro znali się dopiero od niecałego miesiąca i raczej wciąż tkwili na poziomie znajomych, postanowił zamknąć jadaczkę i przemilczeć to, co chciał powiedzieć i po prostu przyglądał się rozbawionemu chłopakowi, na koniec samemu odrobinę się uśmiechając. Nie było mu do śmiechu, a te uniesienie się kącików ust do góry było raczej sprawką widoku roześmianego współlokatora, który, dzięki Bogu, w końcu postanowił z niego zejść. Nam oczywiście przyjął jego pomoc i już po chwili siedział wygodnie oparty o oparcie kanapy.
- Telefon? - zaproponował i wyciągnął urządzenie z kieszeni. Pewnie coś było, ale po co się męczyć, skoro można użyć telefonu - najwspanialszego wynalazku ludzkości, który ułatwiał znacząco życie praktycznie na każdym kroku. Dzięki niemu nie trzeba było ruszać się z pokoju, żeby zrobić zakupy, nie trzeba było nosić przy sobie map, ani złazić z łóżka i iść po laptopa, żeby coś znaleźć w internecie. Jedynym słowem, wszystko pod ręką i czego chcieć więcej?

Minsoo naprawdę nie miał pojęcia, co tak bawiło jego współlokatora, ale też nie zamierzał tego kwestionować. Trzymał się tylko nadziei, że to nie jego, wcale nie aż tak wielkie, cierpienie wprawiło hyunga w tak doskonały nastrój, bo w przeciwnym wypadku musiałby zacząć go unikać, a także czuwać dwadzieścia cztery godziny na dobę, czego mimo wszystko wolałby uniknąć. Świadomość, że twoje bezpieczeństwo jest zagrożone, nie należy do najprzyjemniejszych.
- Nie mógłbyś mnie oszczędzić? - spojrzał na niego, podczas gdy znów bawił się swoją wargą. Postanowił dalej ciągnąć ten żart, ponieważ czemu nie? Niby spotkali się tutaj, aby poćwiczyć swoje głosy, jednak to wcale nie oznaczało, że muszą od razu przejść do treningu i skupić się tylko na nim. I właśnie to jest kolejny plus samodzielnych treningów. Na lekcji, pod czujnym okiem nauczyciela, prawdopodobnie nie mogliby sobie na to pozwolić. Ba, pewnie nawet by nie spróbowali z obawy przed zdenerwowaniem opiekuna. Cóż, nic dziwnego. Raczej nikt nie chciał sobie nagrabić u kogoś, z kim i tak będzie musiał się spotykać regularnie. - Nie przypominam sobie, żebym zrobił coś, co mogło cię zdenerwować, hyung, więc nie rozumiem, dlaczego chcesz się mnie pozbyć - dodał po chwili namysłu i udał, że rzeczywiście intensywnie próbuje sobie przypomnieć sytuację, która mogłaby wywołać u Jina nienawiść w stosunku do jego skromnej osoby, i której oczywiście nigdy nie było. I oby nie było. Jak wiadomo Minsoo potrafi pokazać rogi, zazwyczaj jedynie wtedy, kiedy zostanie do tego sprowokowany, jednak i jemu zdarzają się momenty, kiedy zrobi coś nie tak i wtedy naraża się na gniew danej osoby. Aktualnie nic takiego miejsca na szczęście nie miało i tego się trzymajmy,
Nagłą zmianę nastroju Gi zauważył natychmiastowo i w tak samo ekspresowym tempie połączył ze sobą fakty. Nie sądził, że swoimi słowami wywoła u starszego chłopaka taką reakcję i przede wszystkim nie miał nic złego na myśli. Jinwoon także nie zrobił nic, co byłoby godne dożywocia, a po prostu znienawidzone przez Nama reakcje zawiniły w tym momencie, więc nawet jeśli to przez kolorowłosego, młodszy czuł się niekomfortowo, osobiście wcale go nie obwiniał. Teraz sam się winny, że przez niego znajomy jest smutny.
- Nie przepraszaj, hyung. Nic takiego się nie stało - zapewnił, nie bardzo wiedząc, co powinien zrobić, a jak nie wiedział, co robić, to zagryzał wargę. Kurcze, naprawdę nie czuł się z tym dobrze i szczerze liczył, że Jinwoon mu uwierzy. Powinien jednak w porę ugryźć się w język i powstrzymać się z tą uwagą. Tylko znów, nie przypuszczał, że Gi może zareagować w taki sposób. Niestety nie od dzisiaj wiadomo, że zdarza mu się, jak zresztą każdemu człowiekowi, powiedzieć trochę więcej, niż powinien.
- Jeden powinien nam wystarczyć - odpowiedział, uśmiechając się delikatnie do chłopaka. - W sumie i tak znam prawie cały tekst - dodał jeszcze, o tako, żeby powiedzieć. Takie są efekty męczenia jednej piosenki przez kilka dni. - W każdym razie skoro mamy do dyspozycji tylko jeden telefon, z którego będziemy czytać tekst piosenki, a także potrzebujemy podkładu, proponuję włączyć karaoke - powiedział, po czym wpisał odpowiednie hasło na youtube, niemniej zamiast włączyć jedno z kilku wideo, zablokował telefon i położył obok siebie na kanapie. - Ale najpierw ćwiczenia na rozgrzewkę. Rozgrzewamy się razem czy każdy osobno na swój sposób? - dopytał jeszcze, gotowy się dostosować do każdej możliwości. Mu to było naprawdę wszystko jedno.

Nigdy wcześniej nie znajdował się w podobnej sytuacji. To znaczy, pewnie, nie jedna osoba była już przez niego smutna, ale w przeciwieństwie do teraźniejszości, wtedy po prostu powiedział za dużo i nie chodziło tylko o otwarte wyznanie swojego niezadowolenia. Ale to nie to było najgorsze. Najgorszy był bowiem fakt, że Minsoo nie miał bladego pojęcia, co powinien zrobić, aby przekonać starszego chłopaka, że to naprawdę nie było nic takiego. Musiał szybko coś wymyślić, ponieważ patrzenie na tak bardzo zły nastrój tak miłej osoby, nie było za bardzo przyjemne. Świadomość, że został on spowodowany tylko i wyłącznie przez Mina też wcale młodszemu nie pomagała.
Wymyślenie czegoś nie zajęło nastolatkowi zbyt wiele czasu i nawet jeśli nie miał pewności, że tym, co zamierza zrobić, nie pogorszy sytuacji, postanowił zaryzykować. Osobiście nie był zwolennikiem takiego rodzaju rozwiązania i raczej zbyt często go nie stosował, ale udział w przeróżnych programach sprawił, że nie miał tego problemu, który miała pewna część osobników płci męskiej. Był raczej przyzwyczajony, wiedział, że ludzie to lubią, a przynajmniej większość, więc zadecydował, że spróbuje.
- Hyung nie zrobił nic złego, więc niech nie przeprasza i wyszczerzy ząbki w ładnym uśmiechu - powiedział dziecięcym głosem, kiedy po raz pierwszy pokazywał swoje aegyo komuś z wytwórni. Jak nie trudno się domyślić, objawiało się one miną zbitego szczeniaczka, a Nam nie planował przybrać normalnego wyrazu twarzy, dopóty dopóki osiemnastolatek się nie uśmiechnie, albo w mniej optymistycznej wersji, skarci go za robienie takich rzeczy. I oby była to pierwsza opcja, ponieważ nie miał innych pomysłów na poprawienie humoru Jinnie'mu, a przecież przy okazji jedynie pogorszyłby swoją sytuację, kiedy naprawdę nie chciał wchodzić w negatywne relacje z przystojnym współlokatorem. Jeszcze mu tylko brakowało, aby jego crush go znienawidził.
- Nie szkodzi. Od tego mamy tekst - powiedział z uśmiechem. Jemu też się przyda, ponieważ jak powiedział, zna jedynie pewną część tekstu, a nie jego całość. Ewentualnie, że przypadną mi te partie, które umie. Później przyszło mu na czekanie, aż Jinwoon podejmie decyzję odnośnie ich rozgrzewki, co z niewiadomych powodów trochę mu zajęło. Ten chłopak czasami naprawdę sprawiał wrażenie trochę dziwnego, ale to nic złego! - W porządku. Jak wolisz - odpowiedział, widząc tę niepewność w oczach Gi. Po chwili całkowicie skupił się na rozgrzewce swojego głosu, zaczynając tradycyjnie od odśpiewania gamy, po której przeszedł do śpiewania wcześniej wybranych przez siebie sylab, tym razem kilkakrotnie i za każdym razem odrobinę wyżej. Nie mógł także zapomnieć o ćwiczeniach na przeponę, które także przecież były bardzo istotne. Jako że nie miał przy sobie żadnych książek, które normalnie wykorzystywał przy tego typu ćwiczeniach, postanowił skorzystać z innego znanego sobie sposobu. Usiadł w pozycji wyprostowanej, a następnie wziął głęboki oddech, tak aby jego klatka piersiowa zwiększyła swoją objętość, po czym powoli wypuścił powietrze, całe ćwiczenie powtarzając pięć razy. Nie mógł też zapomnieć o rozluźnieniu mięśni szyi, czym zajął się po chwili poprzez powolne zataczanie kółek głową i odchylanie jej do przodu, tyłu oraz w boki.

Oczekiwanie na reakcję było o wiele bardziej stresujące, niż Minsoo sobie wyobrażał. Prawdopodobnie nie byłoby tak źle, gdyby hyung nie patrzył na niego z takim wyrazem twarzy, dzięki czemu Nam nie miałby wrażenia, że zrobił z siebie skończonego idiotę. Może jednak nie powinien wyskakiwać z aegyo? Jakby na to nie spojrzeć, Gi wciąż był praktycznie obcy. Znali się koło miesiąca, ale nie spędzali ze sobą tak dużo czasu, aby ich znajomość zdążyła się porządnie rozwinąć. Niby ta cała, no prawie całą, niezręczność między nimi została zażegnana, ale co jeśli to wciąż za szybko na takie rzeczy? Całe szczęście wszystkie jego obawy odpłynęły w niepamięć, kiedy zauważył ten drobny ruch kącika ust starszego, na który sam zareagował delikatnym i zadowolonym uśmiechem.
- Robią i najwidoczniej działa - poinformował go z satysfakcją, teraz czując się zdecydowanie lepiej. Owszem, nie był zachwycony tym, że chwile temu przyczynił się do utraty humoru Jinwoona, ale grunt, że w ramach rekompensaty udało mu się go poprawić i teraz starszy chłopak znów się uśmiechał. Albo raczej szczerzył, tym samym wywołując u tego dzieciaka cichy śmiech. Zdecydowanie wolał taki stan rzeczy, aniżeli te sprzed kilkunastu sekund. Dodatkowo, jak powszechnie wiadomo, roześmiani ludzie wyglądają jeszcze lepiej, niż normalnie i nawet jeśli Jinowi zupełnie nic nie brakowało, widok, jaki czerwonowłosy sobie załatwił, był naprawdę miły oraz uroczy.
Przeplatał ze sobą ćwiczenia. Najpierw trochę na oddech, później znowu przechodził do śpiewania danych sylab, starając się trafić w różne dźwięki i tak w kółko, a wszystko, żeby zaśpiewać czysto i jak najlepiej. Niby nikt mu nie kazał, aż tak się do tego przykładać, ale skoro było to coś, co kochał, logiczny jest także fakt, że się starał z własnej woli. Trzeba też wspomnieć, że kiedy sam nie wył, przysłuchiwał się znajomemu. Mieli okazję bycia na kilku wspólnych lekcjach i nie ma co ukrywać, że barwa głosu hyunga, przypadła do gustu Minsoo, który raczej nie był przyzwyczajony do wygłupów podczas lekcji, ale na ten zareagował pozytywnie, parskając śmiechem z rozbawionym wyrazem twarzy, kiedy tylko zobaczył jego minę.