Studio nagraniowe #6

Jak nudno! Jak samotnie! Ile jeszcze będę cierpieć?! Takie właśnie myśli kołatały się w jej głowie gdy leżała na łóżku w swoim pokoju. I tylko swoim. Sama, samiutka. Żadnej żywej duszy. Ciężko było jej się przyzwyczaić do bycia jedyną lokatorką w pokoju, gdy wcześniej dzieliła je z innymi dziewczynami. Ta cisza była dla niej, istotki żyjącej z obecności innych, naprawdę dobijająca. Jedyną pocieszającą myślą był fakt, że dziś miała wybrać się na zajęcia z rapu, które tak lubiła, a niestety zaniedbała brakiem obecności w ostatnich czasach. Czas najwyższy by się spiąć i zabrać do porządnej roboty!
Do rozpoczęcia zajęć zostało jej jeszcze trochę czasu, ale gdyby miała zostać w pokoju sama jeszcze chwilę dłużej to by zbzikowała i zaczęła krzyczeć z frustracji, dlatego podjęła decyzję udania się do studia teraz. Może szczęście jej dopisze i jakiś ambitny, lub równie znudzony trainee już czeka na przybycie towarzyszy? Z tą optymistyczną myślą zgarnęła telefon ze słuchawkami, małą butelkę wody i kluczyki od pokoju, przed wyjściem szybko przeczesując włosy.
W wesołych podskokach przemierzała korytarze trzech kolejnych pięter, by zabić jeszcze więcej czasu i zwiększyć szansę na obecność jakiś ludzi, aż w końcu droga jej się skończyła, a ona wylądowała pod wyznaczoną salą. Otworzyła drzwi i przestąpiła przez próg i już wiedziała, że jednak los jej nie sprzyjał, bo sala była całkowicie pusta. Westchnęła ciężko na widok.. nikogo i poczłapała na jedno z wolnych krzeseł, założyła słuchawki i osunęła się zrezygnowana na oparcie, czekając na zbawienie.

Wiadomo, że jako przyszły main rapper zespołu powinien być jak najczęstszym bywalcem na tych właśnie zajęciach, które miały przygotować go do przyszłej roli. No a że na ostatnich zajęciach nie był, to teraz nie było opcji, żeby ominął kolejne. Pamiętał swoje pierwsze zajęcia, na które chodził z małą obawa, że zrobi z siebie kretyna (bo to przecież nowość!) przez starszymi i/lub bardziej doświadczonymi osobami. A teraz? Doskonale wiedział, że zrobił niesamowity przeskok przez te dwa lata, a jego umiejętności rapowania niesamowicie się poprawiły, a i on czerpał z tego jeszcze więcej radości. A co więcej, nie było to już takie męczące, jak na początku.
Gdy tylko wszedł do Sali, to aż otworzył nieco usta, widząc znajomą dziewczynę, do której od razu podszedł z szerokim uśmiechem. Wiadomo, że objął ją zaraz delikatnie ramieniem.
- Cześć, Shiho, kopę lat! Myślałem już, że zaginęłaś i nigdy więcej się nie spotkamy. – Przecież oczywistym było, że chłopak teraz nie zostawi dziewczyny ani na krok. Można powiedzieć, że już znalazł sobie (ofiarę) towarzyszkę do końca zajęć, które jeszcze nawet się nie zaczęły! – Mów, jak się trzymasz, co tam u ciebie?
Cały czas wpatrywał się w dziewczynę, jedynie bezmyślnie przerzucając butelkę z wodą w dłoniach, która kilka razy upadła mu na podłogę. Zaraz się po nią schylał, dalej kontynuując zabawę nią. Odrywał od niej swoje spojrzenie tylko wtedy, gdy do sali wchodziły kolejne osoby, a on musiał je powitać radosnym „cześć”, któremu towarzyszył szeroki uśmiech i pomachanie dłonią.

Pierwsze zajęcia Haneula zapowiadały się wyjątkowo ciekawie. Nie wiedział, czemu zapisał się właśnie na rap, a nie cokolwiek innego, ale patrząc na to z innej strony - nie było tak, żeby z czegokolwiek innego był jakoś lepszy. Bo prawda wyglądała w ten sposób, że Haneul był w najlepszym przypadku mocno przeciętny ze wszystkiego, co podlega ocenie w tej wytwórni. Ale nie zamierzał na tym przestawać, w końcu dostał się tu po to, żeby pracować. A skoro przyszła najpierw okazja na rap, czemu by z niej nie skorzystać?
Zastanawiał się ylko, jaki rodzaj ludzi spotka na zajęciach. Czy będą to twardzi raperzy, tacy typowi, z podziemia, którzy tylko łypać będą na niego okiem i traktować jak intruza? Czy może znajdzie się chociaż jedna taka ciapa jak on i nie będzie może tak źle? Jung nie uważał, że miał jakiekolwiek prawo oceniać ludzi, jednak w jego żyłach już powoli zaczęła krążyć adrenalina, a nutka ekscytacji wypełniała powietrze. Do tego stopnia, że nie mógł już usiedzieć w swoim pokoju i postanowił wyjść w poszukiwaniu studia opatrzonego numerem 6.
Zszedł po schodach na dół, nie zastanawiając się nad upływem czasu, jednak gdy w jego ciemnych oczach odbił się zegarek, pobladł znacznie. Przecież jeżeli będzie sobie urządzał teraz takie wycieczki krajoznawcze, zaraz się spóźni! Dlatego przyspieszył kroku, uważnie przyglądając się mijanym przez siebie drzwiom, chcąc upewnić się, że nie pomylił się przy ich numeracji i na pewno idzie w dobrą stronę. Odetchnął z ulgą, gdy znalazł te odpowiednie.
Teraz albo nigdy.
Nacisnął nieco klamkę, otwierając drzwi. Na całe szczęście w środku była tylko jakaś dziewczyna, no i chłopak. Uśmiechnął się do nich serdecznie, nawet całkiem uroczo, jeżeli dodać do tego jego typowe dołeczki. Skinął im głową, prześlizgując się przez szparę, którą zrobił, by zostać gdzieś pod ścianą, przyglądając się całej wystawie gitar. No tak, speszył się odrobinkę, a poza tym czekał na przyjście ich nauczycielki.

Chaerin miała dość długą przerwę w prowadzeniu lekcji, dlatego też dzisiaj od samego rana przeglądała swoje notatki, coby się lepiej przygotować. Co prawda miała wybranych kilka zadań już wcześniej, niemniej nie było co przesadzać z ich ilością na jednej lekcji, prawda? W końcu nie chciała zajmować "dzieciakom" zbyt dużo czasu, wiedząc, że mają od groma innych lekcji.
Po skończonym układaniu jako takiego planu w końcu mogła się ogarnąć i wyjść z domu. Czuła się tak, jakby miała prowadzić swoją pierwszą lekcje. Czyżby ta nie aż tak długo przerwa tak na nią działała? Tak czy siak, była nieźle podekscytowana.
Pod salą znalazła się kilka minut po planowanym czasie rozpoczęcia. Było to całkowicie zamierzone, wiedziała, że niektórym zdarza się spóźniać. Chciała im po prostu dać trochę więcej czasu, nawet jeśli spóźniania sama bardzo nie lubiła. Odgarnęła kosmyk włosów za ucho, zaraz wchodząc do sali. Rozejrzała się uważnie po obecnych, posyłając im jednocześnie dość ciepły uśmiech. Jej uwadze oczywiście nie umknęło, że dwóch osób jeszcze nie ma. Cóż, da im jeszcze kilka minut, a gdy w ciągu nich się nie zjawią to niestety, ale będzie musiała poodejmować im punkty. Nie lubiła tego robić, niemniej trainee powinni znać już zasady i się ich trzymać, nie?
-Hi guys. - Rzuciła do zgromadzonych, ściągając kurtkę i zaraz odkładając ją na krzesło. - Nazywam się Lee Chaerin i na wstępie chciałabym prosić byście nie mówili do mnie per pani. Wystarczy unnie, bądź noona. - Cóż, z niektórymi uczniami róznica wieku była naprawdę niewielka, więc gdyby zwracali się do niej na pani, z pewnością czułaby się z tym niezręcznie. - Jak już pewnie wiecie, jestem nauczycielką rapu. Cieszę się, że wasza trójka zjawiła się na czas. Na początek prosiłabym by każdy z was się przedstawił, jeśli chcecie możecie też powiedzieć coś więcej o sobie. Między sobą możecie się nie znać, więc to powinno ułatwić wam w jakimś stopniu późniejszą pracę w grupach. Chciałabym jeszcze wiedzieć czy to wasza pierwsza styczność z rapem, a jeśli nie to jak długo zaczęliście nad nim pracować. Po tym krótkim wstępie zaprezentujcie jakieś ćwiczenia. Mogą być na dykcję, na rozruszanie żuchwy, na oddech. Co wolicie. Na koniec możecie zaprezentować swoje umiejętności, jednak nie jest to przymusem. - Brawo CL, słowotok ja trzeba. Skinęła głową, dając znać, że to wszystko co chciała teraz powiedzieć i pozwoliła sobie usiąść na wcześniej wspomnianym krześle.

Kolejka dowolna
Spóźnialskim daję czas do końca dnia, jeśli chcą uniknąć konsekwencji.

Czas upływa naprawdę szybko kiedy robi się to, co się kocha najbardziej. Właśnie tak było w przypadku Minga, który zasiedział się na sali tanecznej. Nawet nie spostrzegł, kiedy wybiła godzina, gdy miał się stawić na zajęciach Chaerin. Szybko pognał przebrać się do pokoju i ruszył czym prędzej do studia nagraniowego, gdzie trwała już lekcja.
- Przepraszam za spóźnienie. Du Ming. Byłem wcześniej na kilku lekcjach oprócz tego większego doświadczenia - powiedział rzeczowo przekroczywszy próg. Nie chciał za bardzo przedłużać i postanowił jak najszybciej wziąć się za ćwiczenia. Sam postanowił skupić się na oddechu, a dokładniej rzecz ujmując na samej przeponie. Był to w sumie mięsień, który przy odpowiednim wyćwiczeniu wpływał na pojemność płuc. Dlatego zwrócił się do obecnych w sali, by zrobili całkowity wydech, a następnie starali się jak najbardziej wciągnąć brzuch, dzięki czemu mogli wyćwiczyć mięsień przepony chociaż był to raczej mało przyjemny sposób.
Co do swojego występu to zdecydował się na Dok2 'Rapstar'. Wydało mu się po prostu idealne i niezbyt długie by nie kraść innym czasu antenowego. Poza tym ze swoją mroczną aurą w jakiś sposób nadawał się do roli gangstera czy też bad boya. Sam uważał, że jego jedyną wadą byłby przebijający niekiedy chiński akcent. No, ale Ming to Ming... on nie ma sobie zwykle nic do zarzucenia.

Kolekcja gitar była rzeczywiście bardzo interesująca, dopóki nie poczuł, że drzwi obok niego postanowiły się otworzyć. Do środka weszła dziewczyna (mógłby powiedzieć, że kobieta, ale przecież on był i tak de facto stary, więc po co się dodatkowo obciążać wiekiem?), która od razu wydała się Haneulowi właściwa, na tym miejscu. Jeżeli mógłby sobie wyobrazić taką standardową raperkę (standardową, nie znaczy złą!), to przed jego oczami stanęłaby właśnie osoba pokroju Chaerin. Natychmiast wyprostował się, witając ją raczej roztrzepanym uśmiechem. Nadal nie do końca wiedział, jak powinien się zachować, ale bycie przyjaźnie nastawionym było dla niego raczej normą, która nie mogła nigdy prowadzić do złego, oczywiście nie z jego winy. Przynajmniej taką miał nadzieję.
I już miał się odzywać, gdy do sali wpadł pierwszy ze spóźnialskich. Haneul również i jego przywitał raczej miłym uśmiechem, chociaż od chłopaka biła chłodna aura. Nieprzyzwyczajony do tego Jung postanowił nie wnikać - w końcu wtrącanie się w nieswoje sprawy zazwyczaj kończyło się rozkwaszonym nosem. Dobrze o tym wiedział, choć jemu się to jeszcze nie zdarzyło.
Skupił się na ćwiczeniu, które w jego mniemaniu było bardzo dobre i w sumie jakoś od razu jego myśli skierowały się ku Sungminowi i czasem ich pierwszych prób. Wieczne gadki o przeponie wspominał teraz tak miło, jak miło było mu brać udział w tych ćwiczeniach. A może to jedno wynikało z drugiego? Nie był tego do końca pewny.
Był tutaj nowy, więc ćwiczeń znał raczej niewiele. Znał też swoje umiejętności, więc wolał nie zawieść nauczycielki aż tak bardzo, choć wiedział, że to poniekąd nieuniknione.
- Jestem Jung Haneul i... jestem tu nowy, więc to moja pierwsza lekcja rapu. I pierwsza lekcja w ogóle, przepraszam za wszystkie niedociągnięcia. - powiedział od razu, uśmiechając się po kolei do każdego z obecnych, trochę dłużej wzrok zatrzymując na postaci nauczycielki. Co do ćwiczenia, postawił na mimo wszystko banale, polegało ono na napisaniu ustami swojego pełnego imienia i nazwiska w hangulu, a potem nazwy ulubionego zwierzęcia. Rozgrzewało to żuchwę i w sumie pomagało później w kontroli mięśni twarzy. Nie wiedział, czy będzie to adekwatne ćwiczenie, ale zawsze mógł spróbować!
I chociaż początkowo raczej nie chciał, wolał pokazać, z czym trzeba będzie pracować. Postanowił więc wykonać jeden ze swoich ulubionych ostatnio utworów, "Love Yourself" Crucial Stara. Nie był nigdy kimś wybitnym w każdym aspekcie robienia muzyki, ale... czerpał z tego radość, przynajmniej tyle! Po skończonym, nazwijmy to, występie, czekał na innych. I później na ocenę, oraz następne zadanie.

Zapukała, po czym powoli otwarła drzwi i wsunęła głowę do środka.
- Przepraszam, czy tutaj odbywa się lekcja rapu z panią Lee Chaerin? - zapytała. Rude włosy delikatnie się bujały podczas każdego małego ruchu wykonanego w trakcie mówienia.
Zrobiła krok do przodu wchodząc do studia. Przebiegła wzrokiem po każdej osobie po kolei, w końcu znajdując kobietę wyglądającą na nauczycielkę, której aura była o wiele przyjaźniejsza niż mężczyzny prowadzącego pierwsze zajęcia ze śpiewu Hyojung. Ukłoniła się w jej stronę na powitanie.
- Dzień dobry i przepraszam za spóźnienie. Nie mogłam znaleźć sali gdzie odbywają się zajęcia. Przepraszam. - powiedziała, po czym zamknęła drzwi i stanęła obok osoby będącej najbliżej wyjścia, którą był miło wyglądający chłopak w szarej bluzie. Uśmiechnęła się do niego uprzejmie.
- Cześć, jestem Kim Hyojung - przywitała się szeptem, żeby nikomu nie przeszkadzać. - Co teraz robiliście? Dużo mnie ominęło? Niestety jeszcze nie znam tego budynku za dobrze... - zaśmiała się cicho i krótko, troszeczkę owym faktem zawstydzona. To, że jest nowa wychodziło z niej chyba bardziej niż by chciała, ale ręki by uciąć nie dała. W każdym bądź razie, chciała dać z siebie wszystko, a przynajmniej spróbować, bowiem w życiu nie rapowała.

I fru! Jej telefon wykonał piękne dwa koziołki w powietrzu, odbijając się od dłoni swojej właścicielki, gdy ta próbowała go złapać wystraszona. Na szczęście sprzęt wylądował jakimś cudem na kolanach dziewczyny i nic się nie stało. Shiho, pogrążona w swoim mrocznym samotnym świecie bez żywej duszy (i po prostu z głośną muzyką w słuchawkach), absolutnie nie zauważyła gdy w końcu zyskała towarzysza, a to zaowocowało wcześniej wspomnianymi akrobacjami telefonu.
- O-Oppa~! - spojrzała na niego wciąż wystraszonym spojrzeniem i westchnęła głośno trzymając się cały czas za serce. - Nie strasz mnie tak! Poczekaj z zamachami na moje życie do debiutu, co? - rzuciła niby rozzłoszczonym tonem nadymając usta w oburzeniu. Oczywistym było, że nie gniewała się na niego na poważnie, a przynajmniej nie w takim stopniu jaki próbowała pokazać. Bo jednak straszenie wciąż nie było przyjemnym doświadczeniem, choć z jej życiowymi przygodami powinna się już dawno przyzwyczaić.
- Umieram! Wylądowałam sama, samotna w pokoju. Jak tak można żyć?! Wydaje mi się, że jest nawiedzony, jest za cicho! - w czasie uzewnętrzniania swoich cierpień przechodziła ze stanu głębokiej rozpaczy, w strach, aż po zwątpienie. Ciężkie życie blond smerfa. Przy okazji co jakiś czas zerkała podejrzliwie na co rusz upadającą butelkę wody, obserwując czy ta przypadkiem nie zechce pęknąć od tych katuszy, a znając jej szczęście byłoby to możliwe. - A u Ciebie? Kiedy debiut, co? Zadedykuj mi występ! - uśmiechnęła się promiennie, lekko szturchając go łokciem.
W trakcie rozmowy przerwała na moment by spojrzeć kto właśnie wchodził do sali. Robiło się późno, a oni wciąż byli we dwójkę, czas najwyższy, by pozostali zaczęli się również schodzić. I właśnie był to jeden z nich. Najwyraźniej nowy, bo Shiho nigdy wcześniej nie widziała go na korytarzu, ale za facetami też się za bardzo nie oglądała z wiadomych powodów facetowstrętu. Z niewiadomych przyczyn Sung, z którym właśnie sobie wesoło rozmawiała, należał do nielicznych płci męskiej, których obecność znosiła bez większego stresu (chyba że próbują wywołać u niej zawał). Oczywiście grzecznie się przywitała. Gdy drzwi ponownie się otworzyły sądziła, że zobaczy kolejnego ucznia, ale nie. Do studia weszła kobieta, która wyraźnie nie mogłaby być nikim innym jak ich nauczycielką. W sumie, czy Kim nie miała z nią kiedyś zajęć? Chyba tak. Proszę, nie czepiajcie się jej krótkiej pamięci. Po słowach wstępu nauczycielki do sali wpadły jeszcze dwie osoby.
- Jestem Kim Shiho. Z rapem miałam już styczność przed dostaniem się do BNS, uczęszczam głównie na zajęcia z tego przedmiotu, więc... coś tam umiem. - zakończyła lekkim skinieniem ramion i jak to ona uśmiechem. Przechodząc teraz do rozgrzewki jęknęła wewnętrznie. Nie lubiła wymyślania ćwiczeń, ale co zrobić! Zaproponowała typowe ćwiczenia na rozciąganie mięśni żuchwy, bo to też było ważne przed przystąpieniem do pracy. Natomiast na swoją prezentację wybrała utwór jednej z jej ulubionych raperek, Gilme - "Success". Uznała, że będzie to dobrym wyborem na początek, jako że nie był on szybki, ale można było pokazać co się potrafi i pasował do jej głosu i stylu. No i po prostu uwielbiała tą piosenkę.

Chaerin ledwo zdążyła rozsiąść się w swoim fotelu, gdy do sali wszedł spóźniony chłopak. Skinęła mu głową, na znak powitania, jednak nic się nie odezwała. Kto wie? Może zaraz ostatnia osóbka również wpadnie do sali spóźniona? Tak też się stało, więc i ją powitała skinieniem głowy, nie przeszkadzając uczniom w ćwiczeniach, które już rozpoczęli. Odwróciła wzrok od nowo przybyłej do sali dziewczyny, by móc wodzić wzrokiem po całej grupie, przyglądając się ich ćwiczeniom. Wysłuchała także każdego z nich, wcześniej dając znać, że oceni ich dopiero po usłyszeniu każdego. Gdy już każdy z nich zakończył powierzone zadanie, postanowiła wstać z krzesła, zaraz wyciągając z torby kartki z tekstami.
- Cieszę się, że postanowiliście się zjawić - Tu zwróciła się do spóźnialskich, mierząc najpierw dziewczynę, a potem chłopaka uważnym spojrzeniem. - Następnym razem będzie miło, jeśli zjawicie się na czas. Przechodząc do oceny...Ming, dobór utworu chyba nie jest przypadkowy, prawda? Pasuję on do Ciebie. Rozumiem, że nie łatwo pozbyć się akcentu, co w sumie może być nawet atutem, jednak momentami akcentowanie jest nieco inne i słowa Ci się jakby sklejają. Haneul, słychać, że w rapie nie masz zbyt wielkiego doświadczenia. Wybrałeś spokojniejszy kawałek, co było dla Ciebie zdecydowanie dobre. Popracuj nad dykcją, momentami gubisz też siłę w głosie. Shiho, bardzo dobry wybór. Ogólna całość mi się podobała, jednak w Twoim przypadku popracowałabym trochę nad oddechem i gubieniem końcówek. - Cóż, to by było na tyle. Lee wolała się skupić na rzeczach dość mocno rażących, które trzeba poprawić na pierwszym miejscu. Resztę można zostawić na później, w końcu chcąc poprawić wszystko na raz tylko bardziej partaczyłoby się sprawę. Przynajmniej jej zdaniem.
- Hyojung. Jeśli chcesz możesz na szybko zaprezentować swoje umiejętności. Ćwiczenie Ci odpuszczę, żeby nie przedłużać za bardzo naszej lekcji...Dzisiaj podzielimy się na dwie grupy. Mianowicie na panów i na panie. Panowie, popracujecie nad utworemTurtle Boat. Panie z kolei popracują nadSse sse sse. - Podała uczniom kartki z tekstem, zaraz siadając z powrotem na krześle. - Podzielcie partie według własnego uznania, potem wchodzicie do budki i nagrywamy. W razie jakiś pytań służę pomocą.

Kolejka dowolna
Macie dwie kolejki. W pierwszej podzielcie tekst między sobą, w drugiej dopiero wchodzicie do budki i nagrywacie. Gdybyście potrzebowali więcej kolejek wystarczy napisać do mnie na PW.
Panowie - wybierzcie sobie po jednym wykonawcy, poza Paloalto. Myślę, że potraktujemy to jako hook, który podzielcie jakoś między sobą. Gdyby Sungjoon dalej się nie pojawił po prostu dostanie partię, która została, a potem się go pominie.
Tym razem macie 48 h na odpisanie po osobie, która napisała przed wami. Za długo czekałam i wolę już tego uniknąć. 

Shiho powitała dwóch spóźnionych trainee lekkim skinieniem głowy. Jak obecność pierwszego sprawiła, że miała lekką ochotę się wycofać w jakiś daleki kąt, tak widząc twarz drugiej przedstawicielki jej płci, nawet jeśli jej nie znała, stanowiło jakąś tam pociechę dla niej. Wiecie, babska solidarność, w kupie siła i te sprawy.
Ale, ale! Jest komplecik to i lekcja zacznie się na dobre, więc nie czas na rozmyślaniu o swoim towarzystwie, nie ważne jak bardzo jej tego brakowało, tylko trza się skupić na poważnych tematach! W tym momencie były to oceny ich poszczególnych prezentacji. Nie stresowała się już tak bardzo czekając na werdykt jak na początku swojego życia w wytwórni, ale wciąż gdzieś tliło się z tyłu "mam nadzieję, że to coś dobrego", ale to chyba normalnego dla każdego. Słowa Chaerin przyjęła ze skinieniem głowy i krótkim potwierdzeniem przyjęcia informacji. To chyba nie pierwszy raz jak ktoś zwrócił jej na ten problem uwagę, więc od teraz będzie musiała zwrócić szczególną uwagę właśnie na ten aspekt przygotowując się do następnych zadań.
Podział na grupy zdecydowanie przypadł jej do gustu. Chyba nie trzeba tłumaczyć czemu? Gdy tylko dostała tekst od nauczycielki od razu podeszła do swojej partnerki. - To jak, bierzemy się do pracy? - spytała z uśmiechem zaraz zajmując wraz z dziewczyną miejsca obok siebie, by móc zacząć rozbierać tekst na czynniki pierwsze. Nie dało się ukryć, że Shiho była bardzo podekscytowana doborem piosenki. Była przez nią bardzo lubiana, no i brała w niej udział Gilme, a kilka minut temu Kim pokazała swoje przywiązanie do niej. - Mam nadzieję, że nie będziesz miała nic przeciwko jeśli na samym początku zaklepię sobie partię Gilme? - spojrzała na Hyojung wskazując na odpowiednie partię i kontynuowała ze swoją propozycją - Są cztery raperki, więc akurat po dwie dla każdej. Hmmm... Co powiesz na to bym zgarnęła jeszcze Kitti.B? Tekst akurat ładnie układał by się tak, że miałybyśmy zwrotki i refreny na zmianę. Wtedy dla ciebie byłaby Yezi i Soomin. - tłumacząc wskazywała kolejno na odpowiednie partie na kartce, zerkając co jakiś czas na twarz Hyo by sprawdzać jej reakcję, ewentualnie wysłuchać jej propozycji poprawek czy pytań. Była otwarta na wszelkie korekty, a ta część zadania wymagała przede wszystkim współpracy.

Całe szczęście jakimś cudem spóźnienie dwójki trainee nie wprawiło nauczycielki w jakiś morderczy nastrój. Może to dlatego, że nie było ono aż tak wielkie. Co prawda najlepiej jakby przyszedł na czas, ale zawsze lepiej być tuż po rozpoczęciu lekcji niż przyjść nagle w jej połowie. To mogłoby dopiero wkurzyć. Zwłaszcza jakby nie miało się porządnego powodu.
Na uwagi, którymi zaszczyciła go Chaerin tuż po tym jak zaprezentował swoją część jedynie skinął głową. Doskonale zdawał sobie sprawę, że nawet po dwóch latach w Korei i po kilku uczenia się języka w ojczyźnie dalej czasami ujawnia się ten jego utajony chiński akcent, a zwłaszcza gdy przychodzi do rapowania szybszych kawałków. Powinien chyba jeszcze nad sobą nieco popracować, by w przyszłości nie zdarzały mu się takie przypadki.
Co prawda nie był prawdziwym raperem, ale kiedy tylko dostali kartki z tekstem utworu nad, którym mieli pracować Ming już miał własną wizję jak można by go zaaranżować. Zresztą pracował już wcześniej dość długo z Sungjoonem, by znać jego umiejętności i to w czym był dobry. Co prawda Haneula nie znał, bo chłopak był nowy, ale nic nie szkodzi... Był świeżakiem, a takiego zawsze gdzieś się wciśnie. Bez obrazy oczywiście! Du spojrzał na swoich towarzyszy w niedoli, których było tylko dwóch i postanowił w pierwszej chwili przejąć niejako dowodzenie.
- Myślę, że nie byłoby problemu, gdybyśmy zagarnęli sobie odpowiednie partie zamiast szatkować utwór na pojedyncze linijki. Kang nie wiem czy się ze mną zgodzisz, ale pasowałbyś mi do partii Mino jak ulał. Jung jako najmniej doświadczony z rapem powinieneś wziąć jakąś łatwiejszą i spokojniejszą partię. Jamezz chyba najlepiej odpowiada temu opisowi. W takim razie dla mnie zostałby Andup. Pasuje wam taki układ? - spytał spoglądając na obu, by dostrzec jakiekolwiek oznaki aprobaty lub próby sprzeciwu wobec jego chwilowego reżimu. - Jeśli chodzi o hook to powtarza się on cztery razy... Nas jest trzech i w sumie może robilibyśmy go dwójkami. Przed Jungiem hook miałbym ja z Sungjoonem potem zaś wasza dwójka i potem znów ja tym razem z Jungiem. Końcowy hook moglibyśmy wykonać w trójkę, gdyby udało nam się zgrać.
Przynajmniej w chwili obecnej taki pomysł wpadł mu do głowy i miał nadzieję, że jest on w miarę dobry. Przynajmniej wtedy wszyscy mieliby równo rozdzielony tekst i nikt nie byłby pod tym względem poszkodowany ani wywyższony. Zresztą był to tylko taki szkic koncepcyjny, w którym zawsze można wprowadzić zmiany jeśli tylko ktoś sobie tego zażyczył.

Jednak nie było do końca tak źle! Wiedział, że jest raczej kiepski we wszystkim, czego się dotyka, w końcu nie był jakoś szczególnie utalentowany, a i jego przygoda z muzyką zaczęła się całkiem niedawno. Mimo to, spodziewał się jakiejś ostrzejszej krytyki, w końcu wiedział, że wielu z nauczycieli pracujących tutaj było właśnie słynnych z ciętego języka i nieowijania w bawełnę, jeśli chodziło o błędy ich uczniaków. Haneul cenił sobie takie podejście, jednak z drugiej strony był raczej wrażliwy, więc pewnie przeżywałby tę krytykę dość mocno, ale spowodowałaby u niego także wielką chęć poprawy. Widział przecież po innych, że byli w tym naprawdę dobrzy, ale uwagi Chaerin postanowił wziąć sobie do serca. Skinął dlatego też głową, pokazując jednocześnie nauczycielce, że rozumie jej uwagi. W końcu kiedyś musiała się zacząć praca na poważnie.
Rozejrzał się po swoich przyszłych partnerach z nieco niepewną miną. O ile ten pierwszy wyglądał raczej przyjaźnie, to od drugiego biła aura niechęci i Haneul stwierdził, że trzeba będzie uważać na to, co się mówi. Kiedy piosenki zostały rozdane, ucieszył się po cichu w duchu - przynajmniej tę piosenkę znał! Natrafił na nią podczas jednej ze swych zwyczajnych internetowych podróży w poszukiwaniu jakiejś dobrej muzyki.
- Podział na większe partie jest chyba słuszny... Byłoby za dużo chaosu, gdybyśmy robili po parę linijek tylko... - powiedział cicho, trochę niepewny swojego wkładu w rozdział. W końcu wiadome było, że był z całej grupy najmniej doświadczony, może popełniłby więcej błędów, gdyby pozwolił sobie na takie uwagi trochę częściej? Kto wie. Jednak dopóki reszta nie będzie miała nic przeciwko, chyba może się odezwać od czasu do czasu?
- Jak dla mnie Jamezz brzmi dobrze. - dodał jeszcze, wyrażając swoją aprobatę dla pomysłu Minga. Wziął jeszcze kartkę przed siebie, próbując wbić się w rytm przynajmniej trochę podobnie do Jamezza. Co prawda miał przed sobą trochę ciężki kawałek chleba, bo poza hookiem, musiał otworzyć piosenkę. A co do hooku, ponownie skinął głową, tym razem w milczeniu analizując to, co miał do wykonania. Oj, musiał popracować nad dykcją, szczególnie przy hooku, bo od tego zależało dobre odebranie utworu przez ich nauczycielkę...