Xi Luhan

Luhan jest z pochodzenia chińczykiem. Urodził się dwadzieścia sześć lat temu w Pekinie i spędził tam kolejne pietnascie lat swojego życia. Był ukochanym i rozpieszczanym jedynakiem. Oczkiem w głowie obojga rodziców jak i dziadków. Niczego mu nie brakowało, dbano o dobrą edukację dziecka i to by miał naprawdę rozwinięte zainteresowania. Chodził do międzynarodowej szkoły w dwujęzycznej klasie, oprócz tego ćwiczył w szkolnej drużynie piłkarskiej, uczęszczał na taniec i lekcje gry na pianinie. Grzeczny i wychowany. Perfekcyjne dziecko rodziny Xi.  Cóż rodzice byli dobrze sytuowani, więc stać ich było na to wszystko. Rodzinna firma prosperowała świetnie, a gdy chłopiec miał jakieś pięć lat, przeniesiono ją na rynek koreański. I choć przez to ojca nie widywał może tak często jakby tego chciał, można było spokojnie stwierdzić, że miał szczęśliwe dzieciństwo. Sytuacja popsuła się znacznie później. Jako dziesięciolatek ojca swojego widywał raz na parę miesięcy, gdyż ten praktycznie cały swój czas poświęcał rozkręcaniu koreańskiej części firmy. Była to ważna filia, a skoro tak było chłopak z marszu został zapisany na zajęcia z języka koreańskiego. Luhan nie sprzeciwiał się, zawsze pragnął tego by ojciec by z niego dumny. Uczył się pilnie. Trzy lata później jego matka ginie w katastrofie samolotu. Nikt z pasażerów nie przeżył, choć Luhan do końca w to nie wierzył. Mimo tych trzynastu lat wciąż był dzieckiem a matka była najważniejszą osoba w jego życiu. Zamknął się w sobie i w swoim świecie. Rok spędził pod opieką dziadków, którzy robili wszystko by nie czuł się samotny. Strata matki w takich okolicznościach sprawiła ze panicznie bał się wysokości. W międzyczasie okazało się że powodem nieobecności ojca wcale nie był firma ale nowa rodzina. Luhan miał nawet o osiem lat młodszą siostrę. To był szok. Naprawdę ogromny. Rodzina jego matki była wściekła, ale nie mogła nic zrobić a porzucony przez los Luhan tkwił w Chinach. Gdy miał lat piętnaście ojciec przedstawił mu propozycję nie do odrzucenia. Mógł przeprowadzić się do Korei, tam skończyć liceum i możliwie studia, akceptując nową rodzinę i swoją nową macochę lub wciąż żyć z dziadkami. Zgodził się bez zastanowienia. Chciał mieć nową rodzinę, chciał poznać swoją siostrę a przede wszystkim spróbować życia w rozwijającej się Korei. Nie mógł również dłużej korzystać z dobroci swoich dziadków. Im tez należał się odpoczynek i spokój a im starszy był Luhan tym więcej było w nim energii i tym więcej robił babci psikusów. Nie do upilnowania, znikał na całe noce a czasem i parę dni. To już nie było na jej nerwy. I choć nastolatek nie dogadywał się zbyt dobrze ze swoją macochą, po uszy zakochał się w młodszej siostrze w końcu zaakceptował i jej matkę. Pierwszy rok był trudny, ale Luhan teraz wiecznie uśmiechnięty i radosny. Trudno było go tak po prostu nie lubić. W końcu zaakceptowali się wzajemnie i żyli ze sobą w zgodzie, a Lu chętnie służył jej pomocą.  Ze swoimi wynikami bez problemu dostał się do jednej z lepszych szkół.  Swoją nieco dziewczęca urodą przyciągał ludzi i zainteresowanie. Miał kilka dobry przyjaciół, ale również kilka wrogów. Zdarzały się bójki ale nie sprawiał większych problemów. Za to pogłębiał swoją pasję. Śpiewał i tańczył w każdej wolnej chwili. W drugiej klasie wygrał konkurs taneczny a jedna z większych wytwórni była nim zainteresowana. Bez namysłu zgodził się na współprace, bo czyż jego marzeniem nie było się rozwijać? Trainee był stosunkowo krótko bo zaledwie trzy lata. Zadebiutował początkowo w jednym z boys bandów ale szybko okazało się, że pisana jest mu solowa kariera. Pierwszy płyta podbiła muzyczny rynek i długo nie schodziła w pierwszych miejsc na listach przebojów. Druga również była ogromny sukcesem, a trzecia stworzona w duecie z jedną z większych gwiazd również zdobyła uznanie. Nagle z szarego ucznia stał się rozpoznawany i ceniony. Posiadał rzeszę fanek, gotowych w każdej chwili się na niego rzucić. Cudowny początek kariery.  Mając dwadzieścia cztery lata miał na swoim koncie parę nagród, dwie całkiem dochodowe dramy i kilka płyt oraz poważną anemię. Gdy w końcu zemdlał na scenie stało się jasne, że był przemęczony. Półtora roczna przerwa, szpital, leczenie i sanatorium postawiło go na nogi. Wrócił na estradę, ale oprócz tego zdecydował się zostać nauczycielem tańca w wytwórni. W końcu była to jego ogromna pasja a przekazywanie wiedzy sprawiało mu przyjemność. Poza tym jako doświadczona gwiazda mógł im pomóc znacznie bardziej, oraz wytwórnia dbała o to by grafik nie był zbyt napięty a to mu odpowiadało.

Na pierwszy rzut oka dość pewny siebie, znający swoją wartość i posiadający własne zdanie. Punktuje przy bliższym poznaniu. Okazuje się wtedy, że Luhan jest miłym, ułożonym i ciekawym mężczyzną.  Posiadającym pasje, piękny uśmiech i co ważne – poczucie humoru. Oczywiście zgryźliwy charakterek cały czas jest obecny. Nie stroni on ironii dla przyjaciół jednak jest nieszkodliwy i wbrew pozorom można na nim polegać.  Cholerne poczucie honoru, jak sam zwykł nazywać, sprawia że jest lojalny i posłuszny, oczywiście wybranym osobą. Kuszący uśmiech, bystre spojrzenie, wrodzony spryt i przebiegłość, sprawiają, że staje się w pewien sposób niebezpieczny i kuszący. Stara się nie kierować emocjami, tylko chłodną logiką, dobra myślą, planem, wychodzi lepiej lub gorzej. Lubi także wszystko robić do końca i porządnie. Można tez powiedzieć, że jest uparty i często stawia na swoim. Zdecydowanie nie jest typem samotnika i nie stroni od ludzi, wręcz przeciwnie. Potrafi być naprawdę wielką przylepą, co potwierdzają jego bliżsi przyjaciele. Trochę dziecinny, trudno mu wyrażać słowami swoje emocje, często robi to za pomocą czynów, czy gestów typu ‘Kocham cię’ napisane ketchupem, na kanapkach z żółtym serem, które zaniesie ci do łózka. Bywa złośliwy, ale w granicach rozsądku. Nie przepada za wścibskimi osobami, sam nie wtrąca się w sprawy innych ludzi i oczekuje tego samego.
Sam Luhan czasem twierdzi, że jest chodząca sprzecznością. Roztrzepany, wręcz infantylny a kilka sekund później całkiem poważny. Lubi problemy rozkładać na kawałki tworzyć możliwe scenariusze i rozwiązania.  Nie obraża się zbyt często, po prostu nie umie. Nawet jeśli to  trwa to chwilę, a potem sam przyjdzie i przeprosi nawet jeśli to on miał racje. Bardzo czuły i ciepły, lubi się przytulać i lubi być przytulany. Lubi też czuć, że jest potrzebny i nie przeszkadza.

Muzyka – Luhan jest od niej uzależniony. Często i dużo śpiewa, jednakże w samotności. Co ciekawe wszystkie piosenki z jego albumów należały do niego od początku do końca. Pomijając oczywiście te stworzone razem z przyjacielem w duecie.

Taniec – Niesamowita pasja, której oddaje się w pełni. Noc spędzona na sali nie jest problem, jeśli tylko ma na tyle sił. Swoim ciałem wyraża swoje uczucia i wszystko co się w nim w danej chwili siedzi. Smutek, radość, rozpacz, dosłownie wszystko.

Literatura – stara miłość, jeszcze ze szkoły. Przygodowe, obyczajówki, fantastyka. Co mu wpadnie w dłonie. Oprócz tego jego wielką miłością są japońskie mangi oraz reportaże ze świata. Czyta je w każdym znanym mu języku. Chińskim, angielskim lub koreańskim.

Aktorstwo – Luhan lubi bawić się charakterami postaci które odgrywa. Zmieniać je pod swoim własnym kątem, ale tak by nie straciły swej wartości. Dlatego jest uznawany za dość dobrego aktora i doceniony kilkoma nagrodami.

Piłka nożna – już w podstawówce grał w szkolnej drużynie. Choć nie wiąże z tym żadnych planów, lubi od czasu do czasu pobiegać z przyjaciółmi po boisku.

Historia - gdy tylko ma nieco więcej czasu zagrzebuje się w archiwach i bibliotekach. Od tak dla czystej przyjemności.

- Nałogowo pije bubble tea o smaku taro.

- Jego włosy często zmieniają swój kolor.

- Brakuje mu matki.

- Nie toleruje papierosów i tym podobnych świństw.

- Uważa, że jest niesamowicie męski nawet jeśli ma lawendowe włosy i sweter w różowe kropki.

- Śpi z pluszakiem pandą.

- Nie lubi gdy ktoś siedzi na jego łóżku.

- Umie ułożyć kostkę Rubika w zaledwie parę sekund.

- Weź się z nim kłóć. Uparty i nie da sobie przegadać.

- Gdy się śmieje lepiej się nie zbliżać.

- Ma swoje łóżkowe fetysze, nieco masochistyczne, jeśli można tak to ująć.

- Jego związki często były krótkie i mało znaczące. Nie ukrywa jednak, że związałby się z kimś na stałe.

- Uwielbia jeździć na rolkach.

- Cierpi na akrofobię. Unika podróży samolotem lub stara się ją przespać.