Kanoe Yuuko

Życie Yuuko nie zaczęło się w jakiś szczególny sposób. Jej ojciec był angażującym się w sprawy państwowe bogatym politykiem, który w jednym z barów poznał śliczną kobietę, która go oczarowała i po prostu powziął ją za żonę po pewnym czasie znajomości. Jak to zwykle bywa tuż po ślubie pojawiło się na świecie dziecko. I to właśnie była ona. Mała Yuuko.
Dorastała w dość powszechnym dobrobycie i nie brakowało jej praktycznie niczego. Oprócz oczywiście uwagi rodziców. Niańki wprawdzie się nią opiekowały, ale.. no właśnie. I tak przez większość czasu była pozostawiona sama sobie. Tak właśnie zaczęła się zagłębiać w interesujący ją świecie muzyki i literatury. W końcu co miałaby robić sama? Dlatego zaczęła nałogowo słuchać muzyki i czytać książki.
Od małego była nastawiona na to, co najlepsze. Chodziła do renomowanych prywatnych szkół najlepszych w stolicy i to począwszy od przedszkola. Jednak nawet wtedy nie czuła jakiejś wielkiej więzi z rówieśnikami. W porównaniu z nimi była o wiele bardziej rozwinięta umysłowo przez to, że większość czasu spędzała w towarzystwie dorosłych, a nawet jeśli była sama to i tak spędzała swój czas na dość inteligentnych zajęciach.
Już w podstawówce zaczęła naukę gry na fortepianie i skrzypcach. Nie było to proste, ale jakoś dała radę. Zwłaszcza ze swoim zamiłowaniem do muzyki. Dodatkowo ojciec zainwestował w jej naukę kilku języków obcych... Był to koreański i hiszpański oraz dodatkowe lekcje angielskiego. Trzeba też wspominać, że rodzice chcieli by jej pierwsza pociecha była perfekcyjna we wszystkim i multiutalentowana? Dlatego zafundowali jej również zajęcia z szermierki i jazdy konnej, ale... nie była nimi tak zainteresowana jak muzyką. Jednak, by nie zawieść rodziców starała się sprostać każdemu zadaniu. Dodatkowo w wieku dziewięciu lat została starszą siostrą, Tutaj na jej barkach spoczął kolejny obowiązek. Musiała dawać przykład i stać się opiekuńczą. Stanowczo zbyt wiele jak na jedno dziecko.
Po rezygnacji z kilku dodatkowych zajęć Yuuko miała więcej czasu dla siebie, który przeznaczyła na muzykę i książki. Nic się nie zmieniło, a ona weszła w wiek dojrzewania. Wtedy ojciec stwierdził coś, co zapewne przyszło do głowy wielu bogatym ojcom – trzeba zacząć myśleć o małżeństwie pierworodnej. Bardzo szybko znalazł odpowiedniego kandydata. Bogaty, młody członek japońskiej elity. Podobno krewny samego Cesarza! Idealna partia dla córki tak znaczącego polityka. Yuuko zaakceptowała fakt aranżowanego małżeństwa. Nie wyglądała na złą, ani nie stawiała sprzeciwu. W obecności przystojnego młodzieńca zachowywała się tak jak powinna... Zachowywała milczenie i była dość powściągliwa. Jednak jej przyszłego męża niepokoił nieco fakt, że dziewczyna nie dała się dotknąć. Nie chodzi tu o nic wielkiego. Nawet uciekała od zwykłego dotknięcia dłoni. Nie wiedziała sama czemu, ale... jakoś jej to nie odpowiadało. Wiedziała, że powinna być oczarowana tak niezwykłą partią, ale po prostu nie mogła mimo jego urody i czarującego charakteru. Wkrótce się dowiedziała dlaczego.
Ślub podobno był już coraz bliżej, kiedy nagle w życiu Yuuko pojawiła się nowa intrygująca postać. Midori – niezbyt grzeczna córka jednego z polityków, który przyjaźnił się z panem Kanoe. Obie poznały się na jakimś sztywnym przyjęciu, a rodzice obu stron stwierdzili że dziewczęta powinny zacząć się przyjaźnić. Były w podobnym wieku, a do tego z podobnych rodzin. Wszystko pięknie. Tylko ta znajomość sprawiła, że życie Yuuko odwróciło się o 180 stopni. Nie dość, że Midori zaciągnęła ją do baru aby się nieco napiły, co skończyło się niewiarygodnie wielkim kacem to na dodatek wylądowały razem w łóżku! Cóż po raz pierwszy coś równie szalonego działo się w życiu nastolatki. Może i dla jej kochanki nie było to nic wielkiego, ale ona cóż... Była dość wrażliwa. Ponadto zdała sobie sprawę z własnego homoseksualizmu, co napawało ją lękiem. W końcu ojciec, cała rodzina.. nie... Nikt tego nie zaakceptuje. Rozpoczął się jej mały okres buntu, kiedy bez pozwolenia wymykała się z domu, by imprezować. Po prostu chciała poczuć się jak normalna nastolatka. Do tego coraz bardziej odczuwała chęć wyrwania się z domu chociaż... powinna być posłuszna.
Podczas jednej z imprez spotkała pewną dziewczynę, która okazała się być Koreanką. Przeprowadziła się do Japonii kilka lat wcześniej i podobnie jak Yuuko była zafascynowana muzyką. Kiedy usłyszała o tym, że Kanoe gra na fortepianie i skrzypcach rzuciła niby od niechcenia „nie chciałaś nigdy spróbować swoich sił w wytwórni muzycznej? Mamy kilka dobrych w Korei”. Niby drobna uwaga, ale jednak jakoś zapadła jej w pamięć i stała się przedmiotem rozmyślań podczas bezsennych nocy.
To jak Yuuko trafiła do Brand New Sound to już dzieło czystego przypadku i kilku słów rzuconych w dość nerwowej atmosferze. Otóż zaczęło się od pewnej dość nieciekawej sytuacji. Wszystko jest wynikiem tego, że niestety córka być może przyszłego premiera nie była wystarczająco dyskretna. Cóż pewna panienka, która akurat zabiegała o względy jej narzeczonego zauważyła jak pewnego dnia panna Kanoe całowała się dość namiętnie z inną dziewczyną pod pewnym lesbijskim barem. Oczywiście nie zmarnowała okazji do zrobienia kilku zdjęć. Następnie oczywiście przyszedł czas na szantaż. Yuuko miała zerwać zaręczyny albo inaczej informacja o jej orientacji zostanie nie tylko wyjawiona rodzinie, ale i trafi do mediów z oczywistym materiałem dowodowym. Nie miała zbyt wielkiego wyboru. Dlatego spotkawszy się ze swoim wybrankiem wyznała mu, że niestety, ale nie będzie małżeństwa. Chłopak to zaakceptował i powiedział, że rozumie jej decyzję. Był jednym z tych, którzy szanują uczucia innych i przyjmują do wiadomości fakt, że niektórzy wolą małżeństwo z miłości. Został tylko jeden problem... rodzice. Jak im powiedzieć, że bez ich wiedzy zerwała tak starannie zaplanowane zaręczyny? Z tym będzie problem.
Podczas rodzinnej kolacji, kiedy już Yukariko poszła do swojego pokoju, pierworodna wyznała państwu Kanoe, że zakończyła aranżowany związek z krewnym cesarza. Oczywiście oboje nie byli zadowoleni, a ojciec naturalnie wpadł w gniew. Po serii krzyków i wymierzeniu jej dość siarczystego policzka spytał czego ona właściwie chce przy czym dodał kilka niechwalebnych epitetów. Yuuko spokojnie spojrzała mu w oczy mimo że powoli nie wytrzymywała napięcia i krzyknęła, że chciałaby wstąpić do wytwórni muzycznej w Korei. Mówiąc to w sumie nie myślała o tym poważnie, ale kiedy wzburzony ojciec odburknął „Proszę cię bardzo, rób co chcesz. Pakuj się i wyjeżdżaj” to rozwiała swoje wcześniejsze wątpliwości. Postanowiła, że jednak poszuka tam szczęścia i spróbuje ziścić swoje marzenia o tworzeniu muzyki i rozwijaniu swojego talentu. Jeszcze tej samej nocy się spakowała na stały wyjazd i poszła spać. Następnego dnia od razu pojechała na lotnisko, by złapać najszybszy samolot do Seulu. Akurat złożyło się tak, że z czasem jej przylotu pokrywał się casting do Brand New Sound, na który poszła i... dostała się. Co prawda ojciec wciąż czeka na nią w domu, aż odwidzi jej się bawienia w gwiazdę, ale Yuuko nie zamierza zrezygnować, kiedy już zrobiła pierwszy krok w przód.

Jaka powinna być córka znanego polityka? Przede wszystkim Yuuko jest spokojna i opanowana. Panuje nad swoimi emocjami i nie pozwala, by wzięły nad nią górę. Chociaż niestety jak każdej dziewczynie w tak młodym wieku zdarza jej się nie utrzymać swoich emocji na wodzy. Zwykle chodzi tu o złość i wtedy wydziera się na kogoś i kończy się na tym, że ma łzy w oczach, rzucając pretensjami. Jednak to zdarza się tak często jak uderzenia meteorytów w Ziemię albo i rzadziej.
Jest bardzo ułożoną, grzeczną i posłuszną dziewczyną. Bez żadnego „ale” wykona każde sensowne polecenie. Jednak ma swój rozum i kiedy wie, że coś nie powinno mieć miejsca, albo jest nieodpowiednie umie powiedzieć stanowcze „nie”. Także nie jest aż taka uległa i ma swoje zdanie i potrafi pokazać co myśli o danej rzeczy.
Jest szczera, ale jednocześnie łagodna. Nie umie raczej nic powiedzieć dosadnie. Jednak kiedy wie, że tego wymaga sytuacja nie powie tego, co ma na myśli tylko to czego się od niej oczekuje. Tego się nauczyła w domu, a własne zdanie zachowa gdzieś głęboko w głowie. Bynajmniej nie jest jednak szczera sama ze sobą, kiedy chodzi o uczucia. Mistrzyni we wmawianiu sobie, że wszystko w porządku i jest szczęśliwa. Tak naprawdę jest osobą bardzo smutną i w dodatku okropnie samotną, z czego niejednokrotnie zdaje sobie sprawę. Boi się, że po prostu zostanie sama i bez nikogo. Oj przepraszam. Już tak jest. To uczucie samotności jest bardzo przytłaczające, kiedy zdaje sobie sprawę, że nie ma nikogo na kim mogłaby polegać. Tak samo było również w Japonii. Może i tam miała młodszą siostrę, która ją kochała bezgranicznie, ale czy prawie dorosła dziewczyna może polegać na ośmiolatce?
Jest bardzo wrażliwa. Zwłaszcza na wszelkiego rodzaju sztukę. Wtedy po prostu nie może się powstrzymać od łez chociaż kiedy jest w towarzystwie zgrywa twardą i zdystansowaną. Uczyli ją w domu żeby nie przejawiać emocji i dlatego stara się zachowywać tak jak tego jej uczono w domu. Jednak jak to wychodzi... Cóż jest niepoprawną romantyczką i z tym nie może walczyć. Ciągnie ją do tego, co raczej mało realne i trudno zrealizować. Potrafi obdarzyć kogoś naprawdę silnymi uczuciami, co potem kończy się... dość marnie. Taka z niej dusza romantyzmu. Podobno prawdziwa miłość to ta nieodwzajemniona.
Cóż jeszcze o niej powiedzieć. Uparta i pracowita. To na pewno. Do tego dość ambitna. Nie zrezygnuje z tego, co raz sobie postanowiła i będzie konsekwentnie dążyć do celu, aż to osiągnie. Każdy swój sukces chce zawdzięczać ciężkiej pracy i wkładowi emocjonalnemu. Dla niej liczy się każdy szczegół. Dość drobiazgowa i do tego perfekcjonistka. Jednak nie przecenia swoich możliwości i kiedy wie, że nie jest w stanie czegoś zrobić to nie będzie się katować, a spróbuje następnym razem starając się osiągnąć wcześniej zamierzony efekt małymi kroczkami. Rzadko porywa się z motyką na słońce, ale kiedy już to robi musi być najpewniej w kiepskiej kondycji emocjonalnej.

Przede wszystkim jak w przypadku większości osób w wytwórni jest to muzyka w każdym możliwym wymiarze. Lubi jej słuchać, odtwarzać i samej stara się tworzyć, ale raczej nie chwali się tym i dopiero zaczyna. Uwielbia zwłaszcza te smutniejsze kawałki i muzykę klasyczną, operową. Dzień bez muzyki jest dniem straconym! Właśnie to przyświeca jej życiu. Ma przepiękny głos, który wprost nadaje się do śpiewania, a poza tym opanowała grę na takich instrumentach jak skrzypce i fortepian. Właśnie tym trzem czynnościom stara się zapełnić swój grafik ćwiczeń jeśli tylko ma nieco czasu.
Druga bardzo ważna pasja w jej życiu to literatura. Uwielbia czytać i to też mogłaby robić całymi dniami, a zwłaszcza, gdy w tle leci przyjemna muzyka. Pochłania hurtowo wszystkie możliwe książki i sięga czasem nawet po poezję! Dla niej sprawa jest prosta – coś zawiera słowa to trzeba to przeczytać.
W zasadzie wszystko może ją zainteresować. Jednak kolejną rzeczą, która kocha jest pisanie opowiadań. Uwielbia siadać sobie spokojnie przy komputerze lub jakimś zeszycie i zapisywać kolejne strony słowami, myślami i uczuciami, które wypełniają jej umysł i tworzyć sceny rozgrywające się w jej głowie. Bez tego chyba nie byłaby tak spokojną i zrównoważoną dziewczyną jaką być potrafi.

× Jej imię w kanji zapisuje się znakami na „wieczór” i „dziecko” (夕子)
× Ma grupę krwi A Rh+
× Chciałaby trenować kendo, ale coś czuje że by nie wyszło
× W szkole miała zawsze przezwisko „Kanahime” od słów „smutek” (悲しい) i „księżniczka” (姫)
× Zawsze chciała mieć starszą siostrę, bo uważa, że wtedy miałaby łatwiej
× Ma za to młodszą o 9 lat siostrzyczkę o imieniu Yukariko
× Choć w Japonii zawarła kilka ciekawych znajomości dalej nie może się pogodzić ze swoją orientacją
× Miewa problemy ze snem. Dlatego też czasem wychodzi na długie nocne spacery
× Zawsze chciała mieć jakiegoś zwierzaka, ale rodzice się nie zgadzali
× Kiedy mówi po koreańsku to nie może się pozbyć swojego wyraźnego japońskiego akcentu. Problem znika, gdy zaczyna śpiewać
× Ma bardzo ładne i dbałe pismo
× Czytuje książki we wszystkich znanych jej językach. Chce również nauczyć się nowych.
× W tajemnicy zaczytuje się w książki Sary Waters, Jeanette Winterson i podobnych im pisarek
× Kiepsko rysuje
× Lubi spacerować, a zwłaszcza nocą lub po deszczu
× Uważa, że tradycyjne japońskie stroje (m.in. yukaty i kimona) są bardzo wygodne i mogłaby je nosić cały czas