Il Nari

Nari, pierwsza dziewczynka w rodzeństwie Il, gdzie było już dwóch chłopców. Nie trudno więc się domyślić, jak wielka była radość radość rodziców, gdy na świat przyszło dziecko, które mamusia będzie mogła ubierać w kolorowe sukienki, robić warkoczyki; będzie kochaną córeczką tatusia, która nie będzie sprawiała kłopotów i po prostu będzie, jak aniołek. No i jakby to podsumować... Chyba określenie bullshit idealnie odda obraz całej sytuacji. Faktycznie, początkowo mała pociecha była cudną perełką, jednak im starsza się robiła, tym większe były z nią problemy. W końcu za wzorzec miała dwóch starszych braci, a jak ona mogłaby być od nich gorsza? Gdy przeskakiwali przez ogrodzenia, ona biegła za nimi; kiedy wspinali się na drzewa, to Nari musiała zawsze wejść o tę jedną gałąź wyżej. A potem była z siebie dumna, że spadła z takiej wysokości, a Seunghyun i Jaeyong nie, co często doprowadzało rodziców do mocnego poddenerwowania. Tak więc całe jej życie opierało się (i w sumie to nie uległo zmianie) na próbie dorównania starszemu rodzeństwu, co w sumie wyszło jej momentami na dobre. Dzięki temu miała naprawdę dobre wyniki w nauce, w przeciwieństwie do zachowania, które często było naganne. Zwłaszcza w podstawówce, potem się trochę uspokoiła. Tutaj trochę przeskoczymy w tej historii, bo nie ma sensu rozwodzić się nad tym, jakie to miała szczęśliwe dzieciństwo i wspaniałą rodzinę. Jak więc nie trudno się domyślić, wspaniałe czasy dla tej rodziny musiały się kiedyś skończyć, jednak nikt nie przypuszczał, że będzie to aż tak tragiczne. Utrata pracy oraz alkoholizm ojca były niczym przy wydarzeniach, które miały mieć miejsce. Zapracowana i przemęczona matka okazała się być w ciąży, co było niemal, jak gwóźdź do trumny w tamtej chwili. Nari delikatnie próbowała przekonać rodzicielkę, żeby usunęła ciążę, bo z kolejnym dzieciakiem sobie nie poradzą, jednak kobieta była nieugięta. W końcu jak mogłaby zabić swoje przyszłe maleństwo... I później to po części przez nie sama zginęła, a także przez tego cholernego alkoholika. Gdy mama poczuła się trochę gorzej, to ojciec - jakże wspaniałomyślnie - postanowił, że zabierze ją do szpitala. Co z tego, że był urżnięty. I tak jazda samochodem w takim stanie to nic takiego! Nie trudno się domyślić, że skończyło się to poważnym wypadkiem, a także śmiercią kobiety oraz nienarodzonego dziecka. Gdy tylko Nari się o tym dowiedziała, to od razu pojechała do szpitala, wbiegając do sali, gdzie leżał mężczyzna. Nie zważając na jego ciężki stan dziewczyna zaczęła na niego krzyczeć i po prostu go bić. Na szczęście lekarze szybko interweniowali. Od tamtego czasu już nigdy nie zobaczyła ojca. I dobrze, nawet nie chciała na niego patrzeć, bo nie wiadomo, jak mogłoby się to skończyć.
Dziewczyna po tym wszystkim nie wróciła do domu; po prostu uciekła. Nie chciała wracać do rodziny, patrzeć na te wszystkie twarze, płakać razem z nimi. Wolała zaszyć się w jakiś pustych budynkach, co było naprawdę głupie, jednak w tamtym momencie nie widziała innego wyjścia z sytuacji. Kiedy chciała wrócić do domu, to spotkała sąsiadkę, która bardzo zdziwiła się jej nieobecnością na pogrzebie mamy. Gdy tylko o tym usłyszała, to od razu pobiegła na cmentarz. Spędziła tam prawie dwa dni, płacząc, krzycząc i także mówiąc do mamy. Na szczęście dziadkowie ją stamtąd zabrali, bo Nari była już wymęczona, głodna i bardzo oziębiona; nie trudno się domyślić, skoro prawie cały tydzień spała na dworze, niewiele jedząc. Tamten dzień był ostatnim, kiedy płakała. Widziała, jak jej bracia bardzo to przeżywają, a przecież ona nie mogła być od nich gorsza... Dlatego obiecała sobie, że będzie dla nich oparciem, że nie chce być słabą, młodszą siostrą. Minęło trochę czasu, zanim wszystko, względnie, wróciło do normy.
Jak tylko usłyszała o tym, że starsi Il dostali się do BNS, to się naprawdę wściekła, od razu idąc na przesłuchanie. Przecież nie mogła zostać w tyle za nimi! Ani trochę się nie zdziwiła, gdy dostała się do wytwórni. Że niby jej bracia by dali radę, a ona nie?

Nari na dłuższą chwilę bywa trudna do zniesienia. Uparta dziewczyna, która jest w stanie wykłócać się nawet i dwie godziny, nie mając racji w danej kwestii. Jednak za nic w świecie się nie przyzna, że się pomyliła. Sprawa musiałaby być naprawdę poważna, żeby z jej ust padło zwykłe: sorry, masz rację. Ma w sobie bardzo mało dziewczęcych zachowań. Nic dziwnego, skoro dorastała ze starszymi braćmi, niemal pchając się do ich towarzystwach, a także do ich kolegów; oczywiście potem znajdując własnych. I nie, to nie jest tak, że nie rozmawia z dziewczynami, owszem, zdarza jej się. Tylko przeważnie nie ma o czym z nimi rozmawiać! Seriali nie ogląda, na modzie się nie zna, za facetami nie lata, więc o czym tutaj z takimi rozmawiać?!
Jest bardzo odważna, ale przy tym także i głupia. W końcu kto normalny idzie do klasy starszaków, od razu naskakując na największych chuliganów szkolnych? Przecież nie mogła zostawić spokojnie tego, że ktoś znęca się na jej starszym bratem! Co prawda, takie chucherko nie wiele mogło zdziałać, ostatecznie zarabiając kilka siniaków od popchnięć. Gdy tylko Seunghyun się o tym dowiedział, to kazał jej obiecać, że więcej tego nie zrobi. Jak mogła go nie posłuchać? Mimo, iż często się buntuje i nie zgadza na wiele rzeczy, to jednak słucha się swoich braci, szanując ich zdanie. Przecież są jej autorytetem.
Nari nie jest jakimś gburowatym outsiderem, po prostu stała się chłopczycą, przejmując sporo zachowań od swoich kolegów. Jak widać, jej mamie nie udało się wychować kochanej córeczki aniołka.

§ Rap - Akurat w tym dziewczyna jest najlepsza. Od dawna ćwiczy w tym kierunku, słuchając licznych artystów, a potem coverując ich utwory;

§ Śpiew i taniec - Tutaj jest trochę gorzej, no ale musi dać z siebie wszystko, żeby dorównać braciom. Jak mogłaby być gorsza? Gdy byli mali, to często za nimi łaziła zmuszając niemal, żeby uczyli ją tego, co sami już potrafili.

§ Gitara - Elektryk i akustyk. Kiedyś z nudów uznała, że fajnie będzie się tego nauczyć. Trochę to zajęło, ale efekty są zadowalające.

§ Piłka nożna - Przecież to taki męski sport, jak mogłaby go nie lubić? Często, gdy była mała, to szła razem z braćmi na boisko, żeby z nimi pograć.

§ Różnego rodzaju gry na konsolę - I to najlepiej takie w których jest dużo strzelania, napięcia i adrenaliny. Bijatyki też są fajne, tak samo, jak RPGi, jednak wyścigówek nienawidzi.

§ Horrory - I bardziej tutaj chodzi o książki; filmy uważa za zbyt żałosne i mało straszne.

§ Nie toleruje skinshipu, no chyba, że sama go inicjuje;

§ Wszelkiego typu przytulanie czy obejmowanie ramieniem kojarzy jej się z ruchem, który wykonuje się pocieszając kogoś. Jej bracia często tak robili po śmierci mamy, dlatego znienawidziła niema tego typu rzeczy od razu kojarząc to z tragicznym przeżyciem;

§ Czasami popala, ale tak, żeby jej bracia się o tym nie dowiedzieli;

§ Ma mocną głową, ale nie pije często;

§ W internecie pisze, że jest chłopakiem. Dużo ludzi się na to nabiera;

§ Jest bardzo dobrze rozciągnięta;

§ Chciała grać w rugby, ale gdy wróciła ze złamaną ręką, to mama jej zabroniła;

§ Nie czuje się komfortowo w spódnicach czy sukienkach, ale gdy już je założy, to trochę pokornieje;

§ Nigdy nie wybaczy sobie tego, że nie była na pogrzebie mamy;

§ Często ma liczne zadrapania, zwichnięcia czy siniaki; po prostu lubi próbować różnych, często niebezpiecznych rzeczy.