Hoo Sungjin

Sungjin urodził się w Chongqing, w Chinach. Jego rodzice stanowili ciekawą parę, matka była bowiem Chinką, ojciec zaś Koreańczykiem, który trafił do Chin za sprawą swojej rozwijającej się kariery. Jego dzieciństwo było dość typowe, jak na chińskie standardy oczywiście, ale bardzo szczęśliwe. Kiedy miał cztery lata na świat przyszła jego młodsza siostra, Yejin. Na początku wcale nie był z tego powodu zadowolony - wcześniej on sam był oczkiem w głowie, a teraz, nie dość, że musi dzielić uwagę rodziców z kimś jeszcze, to dodatkowo maluch zajmował im zdecydowaną większość czasu. Musiało minąć kilka miesięcy zanim się do tego przyzwyczaił, ale na szczęście rodzice go rozumieli i akceptowali ten tymczasowy bunt. Kiedy konflikt został zażegnany, Sungjin dorastał wraz ze swoją siostrą w przyjacielskich stosunkach. Jak na starszego brata przystało, był wobec niej opiekuńczy i jeśli tylko byłoby trzeba, sprałby każdego, kto tylko odważyłby się fikać do Yejin (to były dość odważne słowa, jak na ośmiolatka). Nastawienie to bardzo przydało się, kiedy jego rodzina przeprowadziła się do Korei - miał wtedy szesnaście lat. Przenosiny te przyniosły im dość sporo problemów - byli kimś nowym w już dawno zgranym towarzystwie, ich koreański, pomimo jako takiej wcześniejszej nauki, też nie był idealny. Przez to wszystko oboje spotkali się z dość nieprzyjemnym nastawieniem innych uczniów. Pomimo tego, że Sungjin sam czuł się skrzywdzony i w chwilach zwątpienia miał ochotę po prostu się wykrzyczeć i wypłakać, zdecydowanie bardziej martwił się o Yejin, którą niestety nie mógł opiekować się 24/7. Starał się ją wspierać najmocniej, jak tylko mógł, samemu przy tym próbując odnaleźć się w nowej rzeczywistości. Pomimo bycia duszą towarzystwa do końca swojej nauki nie udało mu się zaprzyjaźnić z więcej niż dwoma czy trzema osobami, odkrył za to swoją pasję - grę na keyboardzie. W dużej mierze był samoukiem, najpierw brzdękał sobie z nudów w szkolnej sali muzycznej, a później zaoszczędził i kupił sobie swój pierwszy instrument. Po skończeniu szkoły sługo zastanawiał się nad wyborem kariery. Nie czuł się na siłach, aby być idolem, ale bardzo mu zależało, aby jego przyszłość związana była z muzyką. Na dobry początek zatrudnił się w sklepie muzycznym, a po pracy godzinami siedział w swoim pokoju i grał, komponując lepsze lub gorsze kawałki. Zajęło mu to dość długo, ale kiedy w końcu poczuł, że jest wystarczająco dobry, wysłał swoje utwory do kilku agencji i tym sposobem udało mu się nawiązać współpracę z jedną z nich. Pracuje tam do teraz i jest to jego główne źródło dochodu, jednak z powodu sentymentu nie zrezygnował z pracy w sklepie muzycznym i często można go tam zobaczyć za ladą, chociażby na pół etatu.

Charakter Sungjina nie jest zbyt skomplikowany. To wesoły, pozytywny chłopak (czy raczej już mężczyzna), który uwielbia towarzystwo innych. Otacza się wieloma ludźmi, jednak tak naprawdę trudno mu utrzymać głębsze relacje - możliwe, że to efekt tych kilku pierwszych lat w Korei. Bardzo trudno mu zaakceptować fakt, że ktoś może naprawdę żywić do niego jakieś uczucia silniejsze niż koleżeńska sympatia. Jeśli ktoś próbuje się do niego zbliżyć bardziej, to Sungjin zrzuca to na karb współczucia czy litości i najprościej w świecie zbywa. W tych kwestiach trzeba być z nim naprawdę słownym i bezpośrednim, bo inaczej do niego nie dociera. Jeśli już komuś uda się przełamać tą barierę, to Sungjin wspiera tą osobę całym swoim sercem i jest gotowy poświęcić dla nich dosłownie wszystko... a do tego zmienia się w ogromną gadułę i jest strasznie clingy. Stara się unikać konfliktów, a jeśli się jakieś pojawią, próbuje rozwiązać je jak najszybciej i najbardziej korzystnie dla obu stron, chyba, że sytuacja zmusi go do czegoś innego. Nie daje po sobie poznać, że jest zmęczony czy zestresowany, bo nie lubi martwić innych swoją osobą, a kiedy w końcu to wszystko go przytłacza, zakopuje się pod kołdrą i stara poradzić sobie ze wszystkim sam.

• Muzyka i komponowanie - właśnie to najczęściej robi w wolnych chwilach. Jest to jego największa pasja i ucieczka od rzeczywistości, a fakt, że udaje mu się na tym zarabiać, wciąż jest dla niego dość nierealny.
• Sungjin uwielbia oglądać filmy i stara się chodzić do kina najczęściej jak tylko potrafi. Jest jednak okropnym towarzyszem do wspólnego seansu, bo uwielbia wszystko komentować i snuć swoje teorie dotyczące fabuły na głos.
• Pomimo, że podróż samolotem odbył tylko raz w życiu, bardzo interesuje się lotnictwem. Oddałby chyba wszystko za możliwość pilotowania samolotu, jednak z tyłu głowy ciągle kołacze mu się myśl, że jak tylko usiądzie za sterami, to wszyscy zginą. Wszyscy.

• Ma całkiem niezłą tolerancję alkoholu, ale tylko do pewnego momentu. Wszystko gra i jest super, czasem nawet nie widać po nim, że jest pijany... a wystarczy jeden kieliszek za dużo i już można spisać go na straty. Staje się wtedy jeszcze bardziej rozgadany i clingy, ale już nie obchodzi go z kim lub czym rozmawia. Z doświadczenia wie, że lampy uliczne są świetnymi słuchaczami.
• Kompletnie nie potrafi gotować. Od kiedy mieszka sam żyje głównie na gotowych daniach i jedzeniu na wynos. Niezbyt zdrowo, ale co cię nie zabije, to cię wzmocni, prawda?
• Boi się węży. Nie ma pojęcia skąd wzięła się u niego ta fobia, ale na sam widok ucieka gdzie pieprz rośnie. Z biegiem czasu udało mu się to trochę opanować i jakoś potrafi znieść widok węży w telewizji czy prasie, ale niech tylko zauważy jakiegoś w prawdziwym życiu...
• Przez swoje podejście do kontaktów towarzyskich nigdy nie był w żadnym związku.
• Posiada prawo jazdy, ale nie ma swojego samochodu. Poza tym, komunikacja miejska i tek wychodzi dużo taniej.