Ulica

Chaerin ze swojego życia owszem była zadowolona. Co prawda po latach ciężkich ćwiczeń udało jej się zadebiutować, jednak kariera w zespole nie trwała zbyt długo. Dało jej to jednak szansę na solową karierę, z której kobieta naprawdę była dumna. Nawet jeśli nie była jakoś super popularna, określana bardziej artystką undergroundową, to zawsze znalazła się jakaś osóbka bądź dwie, które były w stanie ją rozpoznać. Chyba to w tym wszystkim cieszyło ją najbardziej, bo grono fanów choć było małe, było z nią zawsze. Nie tylko podczas wzlotów, ale także upadków. Nie można oczywiście zapominać o jej karierze nauczycielki, w wytwórni, w której sama kiedyś trenowała. To dopiero była frajda!
Przyznać jednak trzeba, że czasami jednak tęskniła za zwykłym życiem, szczególnie w dniach kiedy czuła, że potrzebowała trochę odpoczynku.
Zakończyła ostatnią z dzisiejszych lekcji, żegnając się z trainee i opuszczając salę. Uwielbiała tę robotę. Najbardziej w momentach kiedy widziała w tych młodych osóbkach ten sam zapał, który posiadała w sobie. Nasuwało to do głowy tylko ciekawe wspomnienia.
Zbiegła po schodach i wyszła z budynku, w myślach obmyślając plan na resztę dnia. Mogła trochę odpocząć, ale raczej nie należała do osób, które lubiły siedzieć bezczynnie na czterech literach. Co to, to zdecydowanie nie!
Rozejrzała się uważnie, już mając zamiar udać się w tylko sobie znanym kierunku, kiedy ogarnęło ją wrażenie, że zauważyła znajomą twarz. Jeszcze raz powędrowała wzrokiem po znajdujących się w pobliżu osobach. I tylko jeden osobnik przykuł jej uwagę. W końcu ludzie tutaj zazwyczaj gdzieś spieszyli, a on po prostu stał i wpatrywał się w budynek wytwórni, niczym w malowane wrota. Uśmiechnęła się pod nosem, pomimo tego, że początkowo była nieźle zaskoczona, widząc osobę, którą kojarzyła jeszcze z czasów bycia trainee. Ruszyła w jego kierunku dość powolnym krokiem, nie będąc do końca pewną czy to odpowiednie tak go zaczepiać.
- Joonki? Rzuciła w jego stronę, gdy znalazła się na tyle blisko by mógł ją usłyszeć.

Szczerze mówiąc, Joonki ani trochę nie spodziewał się, że przy wytwórni może zaczepić go ktoś znajomy. Było to myślenie dość głupie - w końcu za jego czasów trenowało tutaj naprawdę dużo osób, a z większością z nich był w co najmniej koleżeńskich stosunkach i na pewno ktoś z nich już zadebiutował. A nawet jeśli nie, to w dalszym ciągu trenował, bo fakt, że wszyscy porzucili marzenia o karierze tak jak on, był raczej mało prawdopodobny. Chłopak był jednak przekonany, że po tylu latach większość osób by o nim już dawno zapomniała, albo nie była specjalnie zainteresowana odnowieniem znajomości.
Usłyszenie swojego imienia wyrwało go z zamyślenia i lekko drgnął, kierując wzrok w stronę osoby, która go zaczepiła. Kiedy tylko jego oczom ukazała się znajoma twarz, spalił porządnego buraka, jakby został przyłapany na czymś, czego robić nie powinien. W odruchu, który miał ukryć ogromne zażenowanie które czuł, uniósł rękę i potarł swój kark.
- Chaerin? - zapytał z uprzejmym uśmiechem, odchrząkując przed tym cicho. Był prawie pewien, że dobrze zapamiętał imię swojej rozmówczyni, ale wolał nie ryzykować. Nie mógł sobie wyobrazić nic gorszego niż wypalenie serdecznego hej Franek, kopę lat!, żeby zaraz potem Franek z grobową miną odpowiedział, że wcale nie nazywa się Franek. - Dawno się nie widzieliśmy. Co u ciebie?
Z jednej strony było to pytanie z czystej uprzejmości, ale z drugiej był naprawdę ciekawy. Ostatnio, kiedy się widzieli, Chaerin nieźle sobie radziła ze swoją solową karierą, ale przez te lata wiele mogło się zmienić. On sam może być tego świetnym przykładem.

Chaerin z kolei zupełnie nie spodziewała się spotkać tutaj kogoś ze "starych" czasów, poza osobami, które dalej w jakiś sposób przynależały do wytwórni. Co prawda było to prawdopodobne, bo sporo z tych osób dalej mieszkało w seulu, a wytwórnia nie leżała w jakimś super odludnym wejściu, jednak dalej było nieco zaskakujące. Zdecydowanie bardziej spodziewałaby się spotkać kogoś takiego w jakiejś kawiarence niż tutaj. Nie znaczyło to oczywiście, że nie było to miłe! Co to, to nie. Zawsze przyjemnie było troszkę sobie powspominać, prawda?
Zaśmiała się cicho pod nosem, widząc jego delikatne zakłopotanie. Chciała zapytać co też tutaj robił, ale nie chciała jeszcze bardziej go zawstydzać. Z pewnością by go nie wyśmiała, niemniej po co go bardziej stresować? Może później sam jej powie, czy coś. Skinęła delikatnie głową słysząc swoje imię. Sama była dumna, że dobrze zapamiętała to należące do mężczyzny. Miała zdecydowanie lepszą pamięć do twarzy niż do imion, a bądź co bądź, ostatni raz widzieli się kilka lat temu. Wszyscy byli uratowani.
- Faktycznie, trochę czasu minęło. All's good. Niedługo zaczynam pracę nad nowym albumem. - Odparła zdecydowanie podekscytowana. Cóż dodać? Uwielbiała to co robiła, a możliwość uraczenia fanów nowymi utworami tylko dodawała jej energii do dalszej pracy. - Znaczy, mam nadzieję. Trochę się to przeciąga. - Tym razem to ona wyglądała na nieco zakłopotaną. Chciałaby zacząć już, teraz, zaraz, jednak wszyscy chyba wiemy, że niestety nie było to takie łatwe. Odgarnęła kosmyk włosów za ucho, spoglądając na budynek wytwórni.
-A! - Powróciła wzrokiem do rozmówcy, a na jej twarzy pojawił się dość szeroki uśmiech. - W życiu nie zgadniesz, co jeszcze tutaj robię...Dostałam pracę jako nauczycielka. Oh Man, trainee teraz zupełnie różnią się od "nas". - Rzuciła, akcentując wyraźnie ostatnie słowo. Taka prawda, w ogóle dzisiejsze dzieciaki były zupełnie inne, co nieraz sprawiało, że czuła się dużo starzej, niż to była w rzeczywistości. Nie ma się jednak co dziwić, trzeba za nich trzymać kciuki, bo niektórzy byli naprawdę utalentowani.
- W sumie tylko to się zmieniło. Poza tym powiedziałabym, że wszystko po staremu. Wiesz. Żona i dzieci zdrowe i takie tam. A co u Ciebie?