Choi Eunhyuk

Eunhyuk urodził się w Incheon jako środkowe dziecko w dość zamożnej, medycznej rodzinie, na domiar złego raczej konserwatywnej. W związku z tym od najmłodszych lat uczony był i uświadamiany, iż jedynym słusznym kierunkiem studiów i życia była medycyna.
Nie był genialnym dzieckiem jeśli chodziło o naukę, jednak nadrabiał uporem i chęcią zadowolenia wymagających rodziców, którzy wkładali w dzieci swoje chore ambicje. Mimo że jako młody chłopak miał okazję uczęszczać na parę kółek zainteresowań, by ubarwić swoje szkolne kartoteki, od małego czuł presję bycia tak dobrym, by w przyszłości dostać się na medycynę.
W wieku 13 lat odkrył, iż jest homoseksualny, lecz ze względu na strach przed gniewem rodziców i oceną społeczeństwa, przez długie lata żył w kłamstwie.
Tak jak zaplanowali rodzice, dostał się na studia medyczne, choć od samego początku wiedział, że nie była to wymarzona praca. Czegoś mu brakowało, ale potrzebował kolejnych 3 lat, by zorientować się, czym to było.
W połowie drugiego roku studiów, poznał Seol, studentkę kulturoznawstwa. Była śliczna i bardzo wygadana, a jej poczucie humoru wprawiało ludzi w zakłopotanie. Bardzo szybko zyskali wspólny język i prędko zostali ogłoszeni najbardziej atrakcyjnym duetem na uczelni, choć łączyła ich wyłącznie przyjaźń. Dziewczyna była o tyle świetna, że to dzięki niej stawał przestał być tak sztywny jak na początku.
Przy okazji dopiero na okres studiów przypadł czas, gdy Eunhyuk zaczynał w pełni być sobą. Nocne życie miasta sprawiało, że mógł pozbyć się stresu i pozwolić sobie na niewinne relacje z chłopakami, którzy nie szukali miłości na całe życie. Nie były to romanse na jedną noc, czasem ciągnęły się przez dłuższy czas, by ostatecznie zakończyć się w zgodzie. Był dość dojrzały, by traktować kochanków z szacunkiem i zwykle szukał tych, którzy okazywaliby szacunek również jemu. Był tak ostrożny, iż o jego eskapadach nie wiedział kompletnie nikt z jego bliskich, łącznie z Seol.
Na trzecim roku zupełnym przypadkiem odkrył swoje powołanie - weterynarię. Z czystej ciekawości, odrobiny wolnego czasu i braku planów, wraz ze znajomymi wybrali się na kilka otwartych wykładów z tego kierunku, organizowanych przy okazji dni otwartych uniwersytetu. To był jak grom z jasnego nieba i dobrze wiedział, że nie była to żadna zachcianka. Dlatego w końcu postanowił porozmawiać z rodzicami na ten temat, wsparty dyskusjami z przyjaciółką. Rzecz jasna, został wyśmiany, ale nie poddawał się. Był tak uparty w dążeniu do celu, że koniec końców rodzice musieli ulec. Postawili mu jednak ultimatum - jeżeli da radę zaliczać egzaminy na medycynie tak dobrze jak dotychczas i utrzyma podobny poziom, zaczynając zaocznie weterynarię, pozwolą mu skończyć oba kierunki.
Kolejne 3 lata były dla niego dość trudne. Chciał za wszelką cenę udowodnić, że sobie poradzi. Uczył się trzy razy więcej, osiągając świetnie wyniki, czasem kosztem snu. Jego życie towarzystwie bardzo wtedy ucierpiało i rzadko kiedy pozwalał sobie na nocne wyjścia. Najbliższą mu w tym czasie osobą była rzecz jasna Seol, która dzielnie znosiła jego marudzenie. Poza momentami gdy zakuwał po nocach, byli nierozłączni. Często też uczyła się razem z nim, przynosząc mu jedzenie i ciepłe napoje, by nie padł z wycieńczenia podczas zbliżających się sesji egzaminacyjnych. Bardzo się wtedy do siebie zbliżyli i Hyuk mógł śmiało stwierdzić, iż była ona najważniejszą dziewczyną w jego życiu.
Wreszcie stało się - zdołał skończyć medycynę i udowodnić rodzicom, że potrafi wiele osiągnąć dzięki uporowi i determinacji. Nie mogli zignorować tego jak dobrą opinię zyskał wśród wykładowców kierunku weterynarii, wróżących mu przy tym świetlaną przyszłość. Dlatego ostatecznie dotrzymali obietnicy i chłopak mógł dokończyć wymarzony kierunek stacjonarnie. Nie posiadał się ze szczęścia, lecz nie spoczął na laurach. Gdy kończył studia, znajdował się w pierwszej piątce studentów na uniwersytecie pod względem wyników. Nie był urodzonym naukowcem, tylko przykładem tego jak wiele człowiek mógł osiągnąć.
Wraz z ostatecznym końcem studiów, w wieku dwudziestu ośmiu lat, oficjalnie zaręczył się z Seol. Dziewczyna była mu tak droga, iż doszedł do wniosku, że miłość do niej będzie w stanie przeskoczyć fakt, iż nie był heteroseksualny. Nie pociągała go w żaden sposób, ale kochał ją naprawdę mocno, dlatego tak łatwo przyszło mu oświadczenie się jej i ślub siedem miesięcy później. Wydawali się najszczęśliwszymi ludźmi na świecie i tak też się zachowywali.
Niedługo po zakończeniu nauki, wraz z dobrym przyjacielem Joonem, założyli gabinet weterynaryjny. Mieli mnóstwo pomysłów, pociąg do dalszego zdobywania wiedzy i świetnie się dogadywali. W dodatku oboje pochodzili z rodzin, w których nigdy nie brakowało pieniędzy, mieli więc dużo łatwiejszy start w życiu niż ktoś, kogo nazwisko nie było ogólnie znane. Z biegiem czasu zyskiwali coraz większy pogłos i dobre opinie, przez co rodzice Eunhyuka ostatecznie przestali ubolewać nad faktem, iż ich drugi syn nie został znanym chirurgiem.
Mężczyźni prowadzili wspólne badania, pracowali nad szczepionkami dla zwierząt, a ich gabinet przeprowadzał zabiegi, których nie podejmowały się inne. Nie stało się to oczywiście z dnia na dzień, a trwało przez parę lat.
Jego małżeństwo z Seol było szczęśliwe, jednak miłość, którą Eunhyuk darzył żonę, była czysto platoniczna. Ich prawdziwe małżeństwo trwało w sumie 5 lat. Hyuk dojrzewał w tym czasie do pełnego zaakceptowania swojej orientacji. Gdy jego życie ustabilizowało się do stopnia, w którym nie musiał żyć w ciągłym stresie i strachu, mógł powoli oswajać się z tym, kim był… Gdy jednak przyznał się przed nią do prawdy… Nie znienawidziła go. Nieważne, że nie był z nią szczery od samego początku - dziewczyna znała prawdę. Kochała go na tyle, że była w stanie kontynuować z nim tę farsę. Kiedy jednak prawda wyszła na jaw, odetchnęła z ulgą.
Koniec końców rozstali się, lecz nie rozwiedli formalnie - żadne z nich tego nie chciało, uważając się w dalszym ciągu za najważniejszych ludzi w swoim życiu. Przez następny rok dalej mieszkali razem, a następnie Choi wyprowadził się, jednocześnie kończąc umowę z Joonem. Przeprowadził się do Seulu i tam założył własny gabinet. Obecnie posiada jeden z bardziej znanych gabinetów weterynaryjnych w Korei Południowej, raz na jakiś czas wyjeżdża za granicę, by wziąć udział w badaniach nowych szczepionek, dalej też uczy się, by wykonywać coraz to bardziej skomplikowane zabiegi. Dla wielu zwierząt jest jedyną nadzieją. Nie jest pracoholikiem dążącym do wzbogacenia się w jak najszybszym tempie, lecz kocha swoją pracę i obecne życie bez kłamstw. Dalej utrzymuje świetny kontakt z Seol, jego stosunki z rodziną uległy też znacznej poprawie na przestrzeni lat, gdy ci w końcu zaakceptowali jego wybory. Nie tak dawno też przyznał się przed nimi do swojej orientacji - cóż, powoli oswajają się z faktem, iż ich syn poszedł w nieco innym kierunku, niż mu zaplanowano.

Eunhyuk w żadnym wypadku nie przypomina obecnie kogoś wychowanego w bogatej, konserwatywnej rodzinie. Gdy ludzie mają przyjemność poznania go, zazwyczaj nastawiają się na spotkanie zarozumiałego, aroganckiego faceta z mniemaniem o sobie powyżej średniej i żelaznymi zasadami. W rzeczywistości Hyuk jest naprawdę sympatycznym mężczyzną. Szczerą uprzejmością i swobodnym podejściem do drugiego człowieka sprawia, że łatwo do polubić. Nie było tak zawsze - duży wpływ na jego obecny charakter miała Seol, która ze swoją wesołą osobowością wypleniła z niego pewne przyzwyczajenia z rodzinnego domu i znacznie rozluźniła, sprawiając że stał się łatwiejszy w obyciu.
Bardzo wyrozumiały, potrafi wiele wybaczyć drugiemu człowiekowi i naprawdę rzadko kiedy wytyka popełniane błędy, czy denerwuje się na kogoś. Nie jest również pamiętliwy, dlatego jeżeli wyrządzona krzywda to drobnostka albo mała sprzeczka, przy następnym spotkaniu zapewne nawet nie będzie o niej pamiętał. Sam raczej stara się nikomu nie narażać, a gdy już zdarzy mu się popełnić błąd, po prostu przeprosi. Rzecz jasna, jeśli wina będzie leżała po jego stronie, bo nie robi z siebie kozła ofiarnego i nie bierze odpowiedzialności za cudze brudy.
Empatyczny. Jest to oczywiście sztandarowa cecha w jego pracy, ale gdyby nie był tym kim jest, zapewne tak czy siak miałby w sobie wiele empatii zarówno dla zwierząt jak i ludzi. Jest również pomocny i bezinteresowny. Poza tym wrażliwy do stopnia, w którym nie umniejsza to jego męskości. Nie jest osobą, nad którą górę biorą wielkie emocje, a zapłakać byłby w stanie zapewne prędzej za śmiercią wspaniałego zwierzęcia niż przez własne głęboko zranione emocje.
Nie lubi fałszywych ludzi. Raczej unika obracania się w towarzystwie osób, dla których kłamstwo jest jak język ojczysty, mimo że do pewnego momentu w życiu sam nie żył w prawdzie. Może właśnie ze względu na to trudno mu strawić osoby, którym kłamstwo z łatwością przechodzi przez usta i nie widzą problemu w obnoszeniu się z tym.
Traktuje z szacunkiem każdego do momentu, gdy ten nie zrobi czegoś, przez co mógłby go stracić. Równocześnie oczekuje tego samego od innych i raczej nie będzie chętnie przebywał w towarzystwie człowieka, który nie okaże go również jemu.
Nie jest zbyt otwartym człowiekiem. Potrzebuje odrobiny czasu, by swobodnie opowiedzieć drugiej osobie o swoim życiu. Sam rzecz jasna nie zacznie tematu, bo nie uważa się za wybitnie fascynującego, ale po zyskaniu sobie jego szacunku odpowie na wszelkie pytania, nie zatajając prawdy.

⊗ Koszykówka - głównie ze względu na to, że grywał w nią z kolegami na studiach. Zapaleńcem nie jest, ale od czasu do czasu lubi porzucać.
⊗ Kryminały - najczęściej skandynawskie, zarówno w formie książek jak i filmów.
⊗ Zwierzęta - rozumie się samo przez się, prawda?
⊗ Języki obce.
⊗ Motoryzacja - cóż, do pewnego stopnia. Lubi swoje pojazdy do tego stopnia, że interesował się nawet drobną ingerencją w ich bebechy, ale na dłuższą metę sprowadza się to po prostu do miłości podróżowania nimi.
⊗ Zazwyczaj jest zaznajomiony z najnowszymi odkryciami z zakresu nowych badań, szczepionek, zabiegów ratujących życie zwierząt czy poprawiających ich jakość. Interesuje się również nowinkami ze strony medycyny i leczenia ludzi, jednakże oczywiście dużo ciekawsze są artykuły z zakresu weterynarii.
⊗ Progresywny rock.
⊗ Krzyżówki - głównie dla rozruszania głowy choćby przy porannej kawie, ale gdy ewidentnie mu się nudzi, jest to również idealne zajęcie.

⊗ Prawo jazdy na samochód zdobył w wieku dziewiętnastu lat, a na drugim roku studiów postarał się o prawko na motocykl. Posiada zarówno jeden jak i drugi środek transportu, pierwszym porusza się do i z pracy, a drugi w czasie wolnym i gdy bardzo spieszy się do pracy.
⊗ Ojciec jest szefem chirurgii w szpitalu w Busan, zaś matka chirurgiem ogólnym. Starszy o dwa lata brat - Euntaek, jest torakochirurgiem, a młodsza o pięć lat siostra, Eunji - pediatrą.
⊗ Jest dość… pechowy. Niestety, dla innych. Często zdarza się, że gdy znajduje się dłużej w kawiarni, barze, na zakupach, czy nawet w parku, ostatecznie dojdzie tam do jakiegoś wypadku - ktoś dostanie wstrząsu anafilaktycznego, skaleczy się, straci przytomność, dostanie ataku padaczki. Hyuk poczuwa za swój obywatelki obowiązek pomoc danej osobie, dlatego jest ogólnie znany niemal we wszystkich szpitalach w Seulu. Na szczęście wypadki te nigdy nie kończą się tragedią i tyczą się wyłącznie ludzi, zwierzęta są więc z nim bezpieczne.
⊗ Ma naprawdę mocny sen. Zapewne trzęsienie ziemi miałoby problem z wybudzeniem go ze snu. Gdy jednak komuś uda się dokonać tego cudu, zachowuje się jak bardzo zaspany niedźwiedź - każda powierzchnia płaska wydaje mu się wtedy idealna, by ponownie na niej zasnąć.
⊗ Każdego dnia wstaje jak w zegarku o godzinie szóstej rano, nieważne o której położy się poprzedniego dnia. Przyzwyczajenie ze studiów.
⊗ Stara się nie pić zbyt wiele kawy, by sobie nie szkodzić, jednak czasem jest to niezbędne do funkcjonowania.
⊗ Chciałby posiadać zwierzaka, jednak za bardzo obawia się, iż mógłby go któregoś dnia stracić.
⊗ Pierwszym, co zauważa u drugiego człowieka, są jego oczy.
⊗ Ma spore dłonie, w dodatku dość ciepłe i przyjemne w dotyku. Poza tym Seol zawsze nazywała go swoim prywatnym grzejnikiem, bo temperatura jego ciała sprawia wrażenie wyższej niż teoretycznie powinna być.
⊗ Nie rusza się nigdzie bez butelki wody. Dba o odpowiednie nawodnienie.
⊗ Punktualny. Co do minuty.
⊗ Uwielbia świeżo parzoną, czerwoną herbatę. Niesłodzoną.
⊗ Uczulony na jabłka - nie zawsze, jednak w ¾ przypadków po zjedzeniu jednego, w ciągu piętnastu minut na rękach pojawią mu się swędzące plamy.
⊗ Nie jest rozrzutny jeśli chodzi o samego siebie, za to ma tendencję do rozpieszczania innych.
⊗ Nie potrafi zbyt dobrze gotować, ale gdy jest to konieczne, korzysta z programów kulinarnych w telewizji lub w internecie. Poza tym podczas pięciu lat faktycznego małżeństwa, gotował razem z Seol, więc nauczył się tego i owego.
⊗ Nie przepada za zbyt intensywnymi zapachami.
⊗ Swoją ślubną obrączkę nosi na łańcuszku.
⊗ Przepada za ostrym jedzeniem. Jego kubki smakowe prawdopodobnie zostały już dawno wypalone.
⊗ Nie pije. Ma niesamowicie słabą głowę i wystarczy naprawdę niewiele, by się zataczał, dlatego na wszelkich imprezach przeważnie tylko moczy usta dla pozorów i przez resztę wieczoru raczy się napojami bezalkoholowymi. Nie, nie uważa, by cokolwiek na tym tracił. Poza tym w jego rodzinie marskość wątroby jest niemal tak częsta jak często dzieci rodzą się tam z czarnymi włosami, dlatego nie widzi powodu, by zaczynać pić więcej. Nie jest to genetyczna choroba, ale tak dla bezpieczeństwa…
⊗ Nosi okulary do czytania.
⊗ Włosy układa poprzez poczochranie ich dłonią po wyjściu spod prysznica.
⊗ Bywał na okładkach paru magazynów weterynaryjnych. Zarówno z Joonem jak i osobiście. Brał też udział w kilku rodzinnych sesjach zdjęciowych.
⊗ Gdyby nie był homoseksualny, Seol byłaby pierwszym i jedynym jego wyborem na żonę. Miałby teraz zapewne dwójkę dzieci i byłby najszczęśliwszym facetem pod słońcem.