Sala treningowa #01A

- Dobra, postaram się uważać, ale z moim szczęściem będzie to trudne - westchnęła. Jeszcze mieszkając z rodzicami i bratem, często miała jakieś wypadki. Na przykład raz skręciła kostkę, ponieważ jadąc rowerem, straciła panowanie nad kierownicą i wjechała w śmietniki... Albo innym razem pokaleczyła sobie dłoń, chcąc sprzątnąć potłuczony przez siebie kubek. Takie wypadki były u niej na porządku dziennym, po przyjściu do wytworni, starała się bardziej uważać, ale nie zawsze jej to wychodziło.
- Ja czasem z przyzwyczajenia też mówię po angielsku - wzruszyła ramionami. - Wszystko przez to, że rodzicom bardzo zależało, żebym znała ten język i przez jakiś czas rozmawiałam z nimi tylko po angielsku - zaśmiała się. To był zabawny czas, zwłaszcza wtedy, gdy rodzice nie rozumieli, co do nich mówi. Niedługo później zakończyli naukę tego języka, mówiąc, że zna angielski nawet lepiej od nich. - Jednak staram się od tego odzwyczaić i mówić przez cały czas w ojczystym języku, bo nie każdy zna angielski.
Skrzywiła się na samą myśl o tańcu. To przez niego miała w ostatnim czasie najwięcej urazów, w tym teraz obolałą nogę.
- Ciężka praca z ostrym trenerem daje efekty wtedy, gdy człowiekowi nie plączą sie nogi na każdym kroku. - mruknęła - Już kilka razy musiałam jechać na prześwietlenie, bo się wywróciłam podczas tańca, a raz wylądowałam w szpitalu z lekkim wstrząśnieniem mózgu - wtedy Innie ćwiczyła dość trudny jak dla niej układ i miała już w jakimś stopniu opanowany, kiedy nagle potknęła się o własne nogi i uderzyła głową o podłogę w taki sposób, że dostała wstrząśnienia mózgu.
Jein ucieszyła się, że Yuri chce jej pomóc przy rapie, może Park trochę ją poinstruuje, w końcu, jak Innie usłyszała przed chwilą, specjalnością Yuri był rap.
- Na komputerze jest ten kawałek, który mi nie idzie. W pierwszej karcie, bo w drugiej jest piosenka, do której próbowałam tańczyć. Co do aktorstwa, to jest moja druga zmora zaraz po tańcu. Kiedyś rodzice kazali mi chodzić na kółko teatralne. Już na pierwszym przedstawieniu dałam ciała. Pomyliłam kwestie i popsułam dekoracje. A mianowicie przewróciłam wieżę z kartonu - zaśmiała się na to wspomnienie, z perspektywy czasu wyglądało to bardzo śmiesznie. - I dlatego wolałam się zająć śpiewem oraz rapem. W sali kółka teatralnego nigdy więcej nie postawiłam nogi.

Oj każdemu może się zdarzyć, prawda? Chociaż fakt, że niektórzy to już wybitnie przyciągali wszelkiego rodzaju nieszczęścia i kłopoty także to dopiero było dziwne. Naprawdę nie wiedziała jakim cudem ktoś mógłby uszkodzić jakiś przedmiot już przy pierwszym kontakcie lub zrobić sobie krzywdę nawet przy najprostszej czynności. Tacy ludzie po prostu mieli przewalone w życiu i trzeba było im współczuć.
- Mieszkałam przez większość życia w USA także możesz potrenować język ze mną zamiast z rodzicami - zaproponowała chociaż przed chwilą niby sama mówiła, że powinna trzymać się wyłącznie koreańskiego. No, ale skoro miałoby to działać w obie strony to chyba z lepszą korzyścią dla Jein skoro wcześniej nie miała jak się wykazać przy tej genialnej nauce z rodzicami. Zresztą oni na pewno nie nauczyliby jej jakże pięknego amerykańskiego slangu pełnego wulgaryzmów i zbereźności, co oczywiście Park może uczynić.
- Może bierzesz za trudne układy? Ja rozumiem, że ambicja i tak dalej, ale niczego się nie nauczysz jak ciągle będą ci się plątać nogi. Powinnaś ćwiczyć najpierw to, co jest proste i potem zwiększać poziom trudności - może jakby zaczynała od czegoś łatwiejszego to może nie lądowałaby tyle razy w szpitalu. Plus ćwiczenie układów najpierw w spowolnionym tempie by przysposobić kroki też było dobrym wyjściem. Dobrze wyuczony układ na sucho sprawiał, że nogi wcale się nie plątały. Po prostu kwestia podejścia i odpowiedniego przygotowania.
- Okay w takim razie powiedz mi, co sprawia ci trudność w tym kawałku i razem może temu zaradzimy - rzuciła, podnosząc się i podchodząc do komputera, by wybrać odpowiednią kartę w przeglądarce, żeby dowiedzieć się z czym dokładnie ma do czynienia. W międzyczasie uśmiechnęła się jeszcze na wspomnienie przygody z aktorstwem jaką przeżyła Min. - Brzmi bardziej jak przejaw lęku niż braku talentu.
Bam! Nawet jej się lekko zrymowało jak przystało na prawdziwą raperkę, ale teraz na serio: poważnie podejrzewała, że In zawaliła przedstawienie przez jakiś stres, który sprawił, że się zablokowała i nie potrafiła zrobić nic innego niż przewrócić kartonową wieżę, a z aktorstwem jest tak, że nawet jeśli palniesz gafę to udajesz, że nic się nie stało i tak miało być. W końcu publiczność nie zna scenariusz i można im wszystko wcisnąć.