Studio nagraniowe #1

Chwila była bardzo przyjemna. Jin nawet nie poczuł niezręczności swojego towarzysza, przekonany, że tamten czuje się tak samo jak on. Prawda byłaby dla niego prawdziwym szokiem, jednak to nie pierwszy, nie ostatni raz. Co tu dużo mówić, jego reakcje w wielu sytuacjach różniły się od ogólnie ustalonego kanonu zachowań i jedyne co mógł zrobić to to zaakceptować. Nie było to trudne, zwłaszcza kiedy Minsoo w końcu odwzajemnił uścisk i Jinwoon nawet nie miał okazji poczuć się tak, jakby zrobił coś nie tak. Skoro zrobił to samo, nie mogło być to nic złego, prawda? Z małego transu wyrwały go słowa chłopaka, które były dość sensowne, aby grzecznie puścił go i zrobił krok w tył. Wciąż uśmiechał się wesoło, kiedy bez słowa wychodził z budki nagraniowej. Przytrzymał drzwi, aby przepuścić Nama, a na zewnątrz zostali postawieni przed nowym wyzwaniem: Jak? Gi pochylił się nad konsolą i na początek wcisnął ten przycisk co wcześniej, aby zatrzymać nagrywanie. Skinął głową, akceptując efekt w postaci zgaszenia się jednej z lampek. Potem, zapewne korzystając z tej młodzieńczej intuicji, znalazł przycisk, który włączał nagranie. Odetchnął z ulgą i upadł na kanapę, słuchając tego, co im wyszło. Podkład nie brzmiał idealnie, głównie przez to, że był nagrany w ten niefortunny sposób, a momentami był zagłuszony przez ich głosy, ale całość brzmiała... dobrze. Nawet lepiej niż Jin by się spodziewał. Siedział w napięciu do końca nagrania, a kiedy się skończyło, spojrzał pytająco na Minsoo. Chciał znać jego opinię. Sam nie był najlepszy w ocenianiu czegokolwiek, ale teraz był przekonany, że mieli z czegoś być dumni. Potrzebował tylko potwierdzenia, że chłopak myśli to samo.

Wyszedł z budki nagraniowej, zaczekał aż Jinwoon zrobi to samo, a później stanął obok niego przy konsoli. Dłonie oparł o oparcie fotela i delikatnie pochylił się do przodu i wzrokiem zaczął skanować przyciski, szukając tego, który może odpowiadać za odtworzenie nagrania. Zanim go znalazł, kątem oka zauważył, że starszy chłopak już coś klika, więc to na nim skupił całą uwagę i czekał na to co się stanie, a kiedy do jego uszu dotarły pierwsze dźwięki, obrócił przodem do siebie fotel, na którym zaraz usiadł, wcześniej posyłając towarzyszowi wesoły uśmiech, i skupił się na nagraniu.
Nawet przez sekundę nie miał nadziei, że będzie idealnej jakości - jeśli mowa o podkładzie. Trochę psuło to całościowy efekt, ale tutaj bardziej chodziło o wyciągnięcie odpowiednich nut, zgranie się i czyste zaśpiewanie, a to z kolei, skromnym zdaniem Minsoo wyszło całkiem nieźle. Obaj chłopcy mieli zupełnie różne głosy, które w duecie brzmiały ładnie, a przy odrobinie pracy będzie jeszcze lepiej, bo nie ma co się oszukiwać – idealnie mimo wszystko nie było. Nam nie wiedział, jak to jest z Jinem, ale on sam nie miał zbyt dużego doświadczenia w duetach. W swoim życiu śpiewał z kimś jedynie kilka razy, wcześniej mając na przygotowanie się całkiem sporo czasu. Dopiero w wytwórni zaczął nad tym pracować, a z hyungiem śpiewał po raz pierwszy, więc nic dziwnego, że nie potrafił idealnie się z nim zgrać.
- Jak dla mnie to wyszło nam w porządku. Musimy jeszcze popracować nad harmonią i takie tam, ale jak na pierwszy raz to nie ma na co narzekać – powiedział, znów odwracając się przodem do Gi. - Ale myślę, że to możemy dopracować następnym razem. Zostało nam parę minut, a później musimy zmywać się ze studia, więc i tak niewiele zdziałamy – dodał po chwili, spoglądając na zegarek w telefonie. Zarezerwowanie sali treningowej czy studia nie powinno być problemem, a w razie czego zawsze mogą poćwiczyć razem w pokoju, kiedy resztę współlokatorów gdzieś wywieje. Ewentualnie, że Jinnie nie będzie chciał więcej z nim ćwiczyć, ale to już zupełnie inna sprawa. - A ty co sądzisz, hyung? – zapytał, ponieważ Gi może mieć zupełnie inną opinię na ten temat, albo zauważył jakieś inne błędy, które umknęły siedemnastolatkowi.

Jeśli nie chce się przebierać w słowach, można uznać, że ich duet był dobry. Tak po prostu, bez wysilania się i faktycznie przekazałoby to wszystkie niezbędne informacje. Jednak jeśli ktoś wolałby bardziej szczegółowy opis, ich różnorodne tonacje przenikały się, momentami ze sobą kontrastowały i nawet jeśli teraz nie mieli tego do końca opanowanego, a ów efekt był bardziej przypadkowy niż planowany, jest szansa, że jeśli częściej będą ze sobą ćwiczyć, osiągną coś niesamowitego. Jasne, można uznać, że dwa wokale to nic wielkiego, każdy kto umie śpiewać umie stworzyć z kimś taki duecik, ale Jinwoon osobiście był wielkim fanem głosu Nama. Bez oporów przyznaje się do tego, że mógłby go słuchać całymi dniami (co zresztą robi jako jego współlokator), a kiedy ma szansę z nim śpiewać, widzi plusy także dla swojego własnego głosu. A jednak zamiast od razu to powiedzieć, przeczekał aż to Minsoo przedstawi swoją opinię. Lubił dawać innym ludziom szansę na wyrażenie swojego zdania zanim sam się do tego zabierze. Dzięki temu zauważał to czego nie widział wcześniej i mógł dojrzeć lepiej ogólny obraz tego co komentował. W tym przypadku jednak mieli podobne zdanie i mógł jedynie pokiwać głową na zgodę.
- Mało powiedziane. Daleko temu od perfekcji, ale sądzę, że po kilku wspólnych lekcjach wyjdzie nam to świetnie.. Znaczy, niekoniecznie ta jedna piosenka, ale i ją możemy szlifować do perfekcji. I może nauczymy się jakoś włączać podkład na tym czymś - przyznał, kiwając głową w stronę konsoli z rozbawieniem na twarzy. Prawda, że zabrali się za nagrywanie bez najmniejszego pojęcia jak się to robi. Jednak praktyka czyni mistrza! Najwyżej mogą przed następną lekcją spytać kogoś bardziej doświadczonego jak to wszystko działa, aby przypadkiem czegoś nie zepsuć. To, że raz im wyszło czystym fartem, nie znaczy, że później też tak będzie! - To jak, idziemy? - spytał, spuszczając wzrok na kartkę ze zmienionym tekstem do piosenki, którą właśnie składał w mniejszy kwadracik, aby zachować ją na następne nagrywanie. Nie ma sensu pisać drugi raz tego samego, a jak już mają tą piosenkę opracowaną, ich przyszła lekcja pójdzie znacznie sprawniej. Podniósł się z kanapy, rozciągnął trochę ospałe mięśnie, wyciągając złączone ręce wysoko w górę, po czym podał chłopakowi dłoń, aby pomóc mu wstać z fotela. A przynajmniej taką miałby wymówkę jakby ktoś go o to spytał, tak serio to zrobił to bardziej z automatu, być może dlatego, że po prostu lubił go dotykać.

Kiwnął głową z uśmiechem na twarzy. Oboje mieli podobne zdania i chyba śmiało można powiedzieć, że również i rację. Potrzebowali jeszcze sporo czasu, żeby nikt nie mógł przyczepić się do żadnego elementu ich duetu, musieli włożyć w to dużo pracy, ale byli na dobrej drodze. Nic w końcu nie dostaje się na starcie, a na osiągnięcie sukcesu trzeba się postarać i przyłożyć. Innej opcji nie ma. Najważniejsze, że im na tym zależy i nie możliwe jest, żeby olali sprawę, bo nawet jeśli takie treningi dwóch trainee dopiero zaczynających swoją przygodę w wytwórni muzycznej, są z pozoru mało istotne, tak w rzeczywistości niewątpliwie poprawiają w jakimś stopniu ich umiejętności.
- Idziemy - odpowiedział, po czym wyciągnął dłoń, którą chwycił tę Jinwoona. Z jego pomocą wstał z kanapy i razem opuścili studio nagraniowe. W drodze do pokoju zapewne prowadzili rozmowę na temat tylko im znany, a kiedy już dotarli na miejsce, Minsoo zerkając na zegarek w telefonie, stwierdził, że ma jeszcze sporo czasu do następnych zajęć, więc po upewnieniu się, że również i Jin nie musi jeszcze nigdzie gnać, zapytał, czy chłopak nie jest głodny. Osobiście miał ochotę na ramyeon, więc i tak zamierzał odwiedzić pobliski sklep w celu zakupienia paczki z zupą, a następnie udać się do kuchni i tam przyrządzić sobie posiłek. Być może Gi również chciał coś zjeść, dlatego wolał zapytać. Zawsze raźniej w towarzystwie. Po uzyskaniu odpowiedzi, albo wyszedł sam, albo razem z przyjacielem.
/zt x2